Laat ik maar beginnen met een eerlijke bekentenis: na het ter ziele gaan van uitgeverij Talent heb ik de draad van “de Onthoofde Arenden” nooit meer opnieuw opgepakt omdat m’n prioriteiten en interesses op gebied van strips iets anders liggen en een mens nu eenmaal keuzes moet maken. Maar nu ik dit album toevallig in handen kreeg, was ik wel nieuwsgierig. Hoe zou deze reeks geëvolueerd zijn?
https://www.bedetheque.com/media/Planches/122642_pla.jpg
Het verhaal opnieuw oppikken bleek, op enkele verwijzingen na, nauwelijks een probleem, ook met dank aan het feit dat album 22 zowat de afronding betrof van een cyclus (zie ook recensie album nr. 22).
De rode draad doorheen deze nieuwe cyclus is dat Sigwald een lang geleden gedane belofte van z’n vader gaat inlossen. Daartoe moet hij een koffertje met bijzondere inhoud naar Villers Le Temple brengen. Een lange en gevaarlijke reis… Daarnaast handelt de hoofdvertelling over een aanslag op koning Lodewijk IX omdat die een nieuwe (en kostelijke) kruistocht wil organiseren.
Het weven van een rode draad rond een ander verhaal vind ik meestal een goed idee. Je krijgt er immers een afgerond verhaal door per album, maar toch blijf je langere tijd geïntrigeerd door de wat de auteur over verschillende boekjes uitsmeert. Ook hier lijkt dat te werken. Nadeel in dit album is echter wel dat de introductie van de rode draad nogal wat plaats in beslag neemt waardoor de rest wat magertjes uitvalt. Ik kan echter nu al verklappen dat het volgende deel beter doet op dat gebied.

Het verhaal is zeker geen topper, maar volstaat gelukkig wel om de lezer een half uurtje te entertainen. Er zijn voldoende elementen die daarvoor zorgen: actie, intrige en verleiding (o.a. in de vorm van een sensuele jongedame).
https://www.bd-best.com/bgfiles/6434a4.jpg
De tekeningen van Michel Pierret voldoen meestal. Er is een goed evenwicht tussen personages en decor. Toch heb ik vaak een gevoel van ‘net niet’, voornamelijk omdat alles er te ‘clean’ uitziet. Wat ruwer werk zou dit album zeker kunnen gebruiken. Datzelfde geldt trouwens voor de kleuren. Het kleurenpallet zit grotendeels in dezelfde sfeer als de eerste albums, maar door de moderne computerinkleuring is het wat te weinig doorleefd.

Besluit: de auteur slaagt er niet in om het maximum uit dit verhaal te persen maar geeft een degelijke aanzet naar meer.

"..toevallig in handen kreeg..."
LOL