Deel 1: De cover
De cover is intrigerend... een man met een gier op zijn arm.. niet te veel detail want de zon staat achter zijn hoofd, waardoor er een mysterieuze sfeer wordt opgeroepen over die man. Het is wel duidelijk dat je als lezer lager staat dan de man en dan valt de frank dat je vanuit een graf omhoog kijkt naar deze man. Het maakt het er alleen maar fascinerender door.
De oud-ogende font van titel met de kleine design-elementen er rond, zou vriendelijk kunnen overkomen. Echter de kist die er bovenop gezet wordt als focuspunt, zorgt er voor dat de titel 'Undertaker' popt en helemaal niet meer vriendelijk is, maar vooral vragen oproept.
Heel deze cover is hierdoor een soort van vraagteken, dat uitnodigt om deze strip beter te bekijken. Missie geslaagd voor een eerste deel.

Ik was vergeten dat de eerste pagina verwijst naar het verspreiden van de dood zoals de pokken .. euh... ja.. Over naar het verhaal...

Deel 2: het verhaal
Zonder te veel willen weg te geven.. onze "held" moet naar een mijnstadje in het Wilden Westen om daar een gegoede man te gaan begraven. Alleen was hij nog niet helemaal dood, maar de volgende dag wel. En vermits hij de eigenaar was van de mijn, is ineens ook de zoektocht naar het goud gestart...

Laten we eerlijk zijn, dit geeft geen al te schitterend beeld van de beschaafde mens... Rouwen, doen we niet aan mee.. geld, allez goud in dit geval, dat is waar het om draait. Of zo lijkt het toch. Natuurlijk zijn er enkelingen die goud niet als hoogste goed beschouwen en het wordt zo een beetje zij tegen wij of goudbeluste mensen tegen mensen die een andere motivatie kennen. Voor de meesten is het al wel duidelijk waar het omdraait, alleen blijft de lijkbezorger het grote vraagteken. Wat drijft hem? In het begin zou je nog kunnen zeggen de dollars, maar al vlug wordt duidelijk dat dat niet zijn drijfveer is... Het mysterie wordt steeds scherper gesteld.

Natuurlijk is een deel van de spanningsopbouw ook te wijten aan de interactie met de andere 'goede' mensen in dit verhaal: Rose als ogenschijnlijk ultieme exponent van goed die zich maar met moeite kan schikken met deze lijkbezorger en hierdoor voldoende frictie in het verhaal brengt. En gelukkig ook Lin, die weliswaar de komische noot verzorgt maar tevens een zeer doortastende vrouw is. Het samenspel tussen dit trio is, naast het mysterie van de begrafenisondernemer zelf, hetgene dat je pagina na pagina verder doet lezen.

Voor een eerste deel vind ik dat dit al volledig op snelheid zit, de nodige informatie geeft en toch genoeg achter de hand houdt. En vooral is de interactie on point. Dit is een plezier om te lezen en doet verlangen naar het volgende deel.

Deel 3: tekeningen

Het eerste dat mij opviel, was de donkerte in het album... In het begin starten we nog op een zonnige, neen, hete dag waarbij de gier en de grafondernemer opvallen door hun donkere inkleuring tegenover die lichte achtergrond-inkleuring. Hoe verder we gaan in het verhaal, hoe donkerder het geheel wordt. Zelfs op een zonnige dag, is de blauwe lucht-inkleuring doffer en donkerder. Dit beïnvloedt natuurlijk de sfeer. Eerst worden we in een 'gewone' omgeving gebracht en dan wordt langzaam aan alles zwarter. Zeer mooi uitgevoerd.

Een tweede aspect is dat men naar mijn aanvoelen een duidelijke keuze heeft gemaakt naar welke kleuren men wil laten primeren. Er wordt vooral gewerkt met twee contrasterende groepen: blauw / zwart en oranje / geel. Dit twee werken natuurlijk heel sterk met elkaar en benadrukken elkaar. Dit ondersteunt daardoor het donkere gevoel.

De tekeningen zelf werken, logischerwijs, met zwaardere schaduwpartijen, en als er iets lichters nodig is, zijn er nog zwarte arceer-lijntjes. En soms is het blad zelfs gewoon zwart/donker in plaats van het normale wit.

Om even verder te gaan dan de donkerte...
De achtergronden zijn iets minder gedetailleerd dan de voorgrond. Het is echter zelden (maar gebeurt dus wel af en toe) dat ze volledig verdwijnen in 1 achtergrondkleur. Ook de bladschikking wordt regelmatig afgewisseld tussen horizontale en verticale beeldjes, net als het standpunt, soms een close-up, soms volledig uitgezoomd. Deze afwisseling zorgt er voor dat onze focus mooi geleid wordt door de beelden en het verhaal.

Met andere woorden, de tekeningen ondersteunen het ritme van het verhaal.

Ik had er zelfs niet bij stilgestaan dat je uit een graf kijkt, op de cover. Maar ja, is wel heel duidelijk nu.

Toch wel een merkwaardige coïncidentie, vind ik, dat bijna gelijktijdig met Undetaker er met Stern ook een western over een begrafeinisondernemer begint.
En blijkbaar is het nu bon ton om westernreeksen als meerdelig verhaal te laten lopen. OK, bij Blueberry was dat ook, maar andere klassieke westerns in de realistischere stijl deden dat niet. Jerry Spring, Comanche (met uitzondering van een rode draad in de albums over Dobbs, en die albums kon je zo perfect afzonderlijk lezen), Durango,...
Nu loopt het verhaal door in reeksen als de reeds genoemde Stern, maar ook Duke en Lonesome.
Bij Undertaker is er wel een bijzonder goede cliffhanger op het einde van deel 1. Wie pas nu aan de reeks zou beginnen zal zich snel verzekeren van de volgende albums.

Het uitspinnen van het verhaal over meerdere albums houdt een groot gevaar in: nl dat het te lang duurt voor er een vorm van afronding komt. Om eerlijk te zijn is me dat bij de volgende delen van Undetaker wel overkomen. Ik ben blij dat een reeks als Lonesome van Swolfs wordt aangekondigd om maar uit 3 delen te bestaan, wat dat btreft.

Anderzijds worden de personages, en zeker onze Undertaker, fijner psychologisch geschetst. In de loop der delen kom je meer en meer te weten. Harde bolster zachte kern is dan vaak het melige besluit.

Persoonlijk vond ik Stern beter en Duke een tegenvaller. Ben nog niet begonnen aan Lonesome.

Qua meerdelig, is dat zo iets heel dubbel voor mij. Ik heb graag meer diepgang maar na een 5-tal wil ik wel een punt bereiken... indien niet, dan hadden ze maar eerder graphic novel-type moeten toepassen. En na een 10-tal begint verveling meestal toe te slaan want te veel rond de pot te draaien.. ben nu natuurlijk wel kort door de bochten aan het gaan, maar algemeen stel ik bij mezelf toch eerder dat vast.

Als ik dit zo allemaal lees, krijg ik zin om het album te lezen. Zal alleen nog heel wat geduld moeten hebben vooraleer er opnieuw naar de winkel kan gegaan worden, vrees ik...

Bestellen kan en levering aan huis.. pure luxe gewoon ... ;-)

Akkoord voor Stern en Duke. Vind het jammer dat men Stern heeft stopgezet .
Loesome vind ik wel een aanrader, maar wel complex van achtergrond. Nu ja, tegenwoordig hebben we toch wat meer tijd om eens te herlezen of wat achtergrond op te zoeken, indien nodig of gewenst.