Neem dit exemplaar tot je, beschouw de cover en je weet dat je een verhaal van Arleston in handen hebt.

Danthrakon handelt over een toverboek met de naam Danthrakon, het machtigste boek in de wereld vol krachtige spreuken. In de vorige 2 delen volgen we Nuwan, een kokhulpje van de magiër Waïwo, die stilletjes hoopt om later ook een groot magiër te worden. Waïwo is sinds kort eigenaar van de Danthrakon en samen met zijn leerlingen, waaronder Lereeh, probeert hij de spreuken te ontcijferen. Op een onbewaakt moment vloeien alle letters van het toverboek over in de persoon van Nuwan, wat hem grote gaven geeft. Even later zit de volledige stad Kompiam onder leiding van inquisiteur Amutu achter Nuwan aan waarbij Nuwan weet te vluchten met een boot. Daar is de vader van Lereeh aan boord, die de oorspronkelijke eigenaar van Danthrakon blijkt te zijn en deze terug wilt. Opnieuw weten Nuwan en Lereeh te vluchten, en komen ze terecht bij de moeder van Lereeh, Lireley, die ook een machtige magiër is. Ze betovert Lereeh met een toverspreuk, en wanneer Lireley komt te overlijden bij een aanval van Lereeh haar vader, neemt Lireley’s geest het lichaam van Lereeh over.

Dit album sluit daarop aan waarbij Lireley het gezelschap naar Fragonos brengt, waar ze de Danthrakon terug wilt overzetten van Nuwan naar inkt op papier. Alles loopt goed, tot Tinpuz, het huisdiertje van Nuwan (een kruising tussen een poes met lange oren en de Marsupilami), het proces komt verstoren en Lireley aanstoot geeft om Tinpuz te vermoorden. Daarop zetten ze Lireley buiten spel. Maar tijdens het overdragen van de spreuken werd duidelijk dat Tinpuz vroeger een grote magiër was en dat hij terug gebracht kan worden door hem veel liefde te bezorgen. Daarop besluit Nuwan zijn beste kookkunsten boven te halen. Intussen is inquisiteur Amutu op tocht om de Danthrakon te bemachtigen... Lukt dit hem en waar is Lireley intussen? Komt Lereeh nog terug in haar normale vorm terug? Blijft de Danthrakon voor eeuwig in Nuwan? En wat met Tinpuz, wordt hij terug de grote magiër van weleer?

Dit deel sluit het driedelige verhaal af. Scenarist Christophe Arleston (Troy, Wouden van Opaal, Ekhö, Sangre,…) werkt voor deze reeks samen met tekenaar Olivier Boiscommun (Troll, Het Rijk,…) en levert een typisch ‘Arleston’-avontuur af. Eentje vol fantasie, magie, leuke karakters, een kleurvolle inkleuring, maar jammer genoeg met een matig verhaal. Het is leuk om lezen, maar het blijft niet hangen en komt meer over als een tussendoortje. Ook de typische humor is in deze reeks niet aanwezig. De tekeningen zijn goed en zijn duidelijk geëvolueerd in de reeks. Achteraan het album wordt je nog getrakteerd op een schetsdossier wat altijd een leuke extra is.

Ideaal als tussendoortje tijdens een regenachtige dag, maar Arleston heeft al beter werk afgeleverd.

3,5/5 sterren