Uitgeverij “De Vliegende Hollander” heeft ons al heel wat leuke vertalingen van Amerikaanse comicreeksen bezorgd. Zo geven ze voor ons al Sin City, Fables en Hellboy uit. Ook “Y the last man” wordt door hen vertaald (behalve de reeksnaam dan). We zijn ondertussen al aan het derde deel aanbeland. De vorige delen werden hier al op enthousiasme onthaald, zoals je zelf kan lezen bij de recensies van deel 1 en deel 2.

Aangezien het verhaal in Amerika al volledig is afgewerkt (het verhaal bestaat uit 60 afleveringen, die zijn gebundeld in tien volumes), kan de reeks in een vlot tempo vertaald worden. Dit was al de derde bundel in één jaar. Spijtig genoeg staat de vierde bundel nog niet op het uitgifteschema voor het voorjaar 2011.

Als je de vorige delen niet direct wil herlezen staat er een ruime samenvatting voorin in de nieuwe bundel, zodat je direct weer kan aansluiten waar we geëindigd waren. In het vorige deel werd er afgerekend met “De dochters van de Amazone”. Die werden opgesloten in de toenmalige vrouwengevangenis van Marrisville. Yorick, zijn aapje Ampersand, agente 355 en dokter Mann zijn ondertussen met de trein op weg naar Californië om daar de onderzoeksgegevens op te halen in het laboratorium van de dokter. Net zoals in het vorige deel blijven ze onderweg ergens hangen als ze Natalia ontmoeten die op hun trein probeert te raken. Zij is door de Russen uitgestuurd omdat er, naast Yorick, toch nog enkele andere mannen in leven zouden zijn: toen de plaag uitbrak waren er namelijk enkele astronauten in het ruimtestation, zo waren ze beschermd tegen de plaag. Die astronauten (één vrouw en twee mannen) zouden nu met een soort reddingscapsule terugkeren naar de aarde. Dit is niet zonder risico omdat de Soyuzcapsule niet in optimale conditie verkeert om de trip tot een goed einde te brengen. De landingsplaats van de capsule zou zich in Kansas bevinden, vlakbij een geheime basis van de Amerikanen waar de mannen dan opgevangen kunnen worden terwijl ze in quarantaine blijven om hen te beschermen tegen de plaag. Terwijl iedereen zich klaarmaakt voor de landing, wordt Yorick door het Israëlische commando ontvoerd, dat in het vorige deel in Amerika was aangekomen. We leren ook de geheimzinnige helper kennen die het commando steeds op het spoor van Yorick bracht.

Kortom, ook dit deel staat weer bol van de spanning en het verhaal dendert, in tegenstelling tot de trein van onze helden, in een sneltreinvaart verder! Wel bizar is dat er na de cliffhanger op het einde van het boek nog een soort van apart verhaaltje in twee hoofdstukken staat over een toneelgroep van vrouwen die Ampersand vinden. Het leidt je af van de cliffhanger en het heeft niet echt een bijdrage tot het geheel, of wordt dit allemaal duidelijker in het volgende deel? Ik ben benieuwd!

Die twee apparte comics, dat zijn filler ins (of hoe heet dat).
De reguliere tekenaar kan niet elke maand een comic afleveren, dus om de zoveel tijd is er eens een andere tekenaar die enkele comics tekent. Bij Vertigo hebben die comics getekend door anderen meestal niet veel van doen met het hoofdverhaal. Het zijn losstaande verhaaltjes, die weliswaar wel uitleg kunnen verschaffen over bepaalde verhaalelementen.

Bij andere uitgevers echter, worden tekenaars veel vaker afgewisseld, en loopt het verhaal gewoon door, maar dus getekend door verschillende tekenaars.

euh... warrige uitleg, ik weet het. Maar die twee comics staan dus los van het hoofdverhaal. Het zijn als het ware extra's. ;)


ps : ik las ergens in een interview eens, dat de snelste tekenaars 9 of zelfs 10 comics per jaar kunnen afwerken. Dus dan moeten er nog steeds twee comics door iemand anders worden getekend, om iedere maand een aflevering te hebben.
Het was pas op het einde van de reeks dat Y:TLM maar om de twee maand uitkwam.

Tja, als ze nu eenvoudig weg zouden afzien van dat idioot stricte "1 comic per maand" systeem ;)

Tja, 22 pagina's per maand, ik zie het veel Europese tekenaars ook niet doen hé. Zelfs Sleen haalde dat ritme niet.

Mangaka's wel, maar die werken dan ook met kweeniehoeveel assistenten.
En werken 20 uur per dag
en alle dagen van de week.
Enfin, dat beweren er toch veel.

Nu zit ik me af te vragen of Preacher zo fillers heeft?

Oh, maar de meeste small press halen dat niet hoor. De beste geven om de 2 maanden een deeltje, velen maar elke 3 maanden. Sommige nog veel langer, zoals Berlin van Jason Lutes, of Palookaville,...

Jammer genoeg verliezen de meeste lezers hun interesse in reeksen die niet regelmatig uitkomen. Tweemaandelijks lukt nog net.

Ik begrijp dat ook niet zo goed, maar ze zijn er zo mee groot geworden zeker, de amerikaanse lezers.

Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik door de praktijken van T (ik ga de naam niet meer uitspreken) ook een degout gekregen heb van nieuwe stripreeksen beginnen, met zijn onregelmatig uitgave beleid.
of : Reeksen waarvan in geen 5 jaar nog een deel was uitgekomen, konden me ook gestolen worden.
Dus ik begrijp het wel ten dele.

Preacher heeft geen fillers.
Er zijn wel Specials en een mini reeks die door anderen getekend zijn, missch kwamen die dan uit de maanden dat Dillon even niet mee was, maar de 66 delen van de lopende reeks zijn allemaal door Dillon getekend. Misschien kwamen die op het einde ook niet meer elke maand uit, maar tweemaandelijks.
Ik weet het niet.

Ja hé, da's wat ik ook dacht.

'k zal eens kijken vanavond voor de periodiciteit.

Eens nagekeken: van 1995 tot 2000 geen enkel maandje gemist.

Re-spek Steve, Re- spek.

Al moet gezegd dat hij nu ook weer geen tekenaar is die zijn tijd verdoet met veel details in zijn werk te steken.

we zijn nu 7 jaar later en ik heb het idee dat verdere Nederlandse vertalingen gaan uitblijven ?

volgens mij bestaat de uitgeverij al een tijd niet meer.

Zelf ben ik ermee gestopt om vertalingen van comics te kopen voor ze compleet zijn uitgegeven, of ik lees de engelse.

Y the last man vond ik in elk geval geweldig :)

Inderdaad. De vertaling is er gekomen toen iedereen die de reeks wou ze al in het Nederlands gekocht had. Bij gevolg was de verkoop wat te laag om de vertaling verder te kunnen zetten.

Maar inderdaad een top reeks