Recensie

Op weg naar Banlung 1 Cambodja 1993


Op weg naar Banlung mag een lichtend voorbeeld zijn voor alle auteurstrips, althans wat de laatste bladzijdes ons bieden: de ontstaansgeschiedenis van het album in woord en beeld. Dat is altijd zeer welkom bij de zogenaamde betere strip en voor deze strip helaas ook noodzakelijk.

Verstripte reisverhalen kunnen de laatste jaren op veel bijval rekenen. Het genre heeft ons uitmuntend werk bezorgd, zoals De Fotograaf van Emmanuel Guibert, Israël in 60 Dagen van Sarah Glidden en bijna het volledige oevre van Guy Delisle (Birma, Pyongyang, Shenzen). Op het eerste gezicht is het dan geen mysterie waarom een waargebeurd verhaal van bijna 2 decennia geleden opeens wordt verbeeld en uitgebracht.

De appendix leert ons echter dat de strip het resultaat is van een oude vriendschap tussen tekenaar Vink en VN-medewerker Jacques Rochel. De laatste moet als inspecteur bij de Verenigde Naties een oogje in het zeil houden tijdens de eerste vrije verkiezingen in Cambodja. Sinds de val van de Rode Khmer verloopt het vredesproces moeizaam, maar zeker. De horror van de killing fields is voorbij en het verhaal zoomt niet te hard in op die nachtmerries uit het verleden. Verwacht je niet aan schokkende flashbacks, die op je netvlies blijven nabranden.

De spanning moet komen van de geruchten en de achterdocht van de personages, want alle waarnemers moeten opletten voor de gevoeligheden van de getraumatiseerde bevolking. Revanche ligt nooit veraf en sabotage loert om elke hoek. Op weg naar Banlung is echter een praatstrip, ondanks een gewelddadige ontvoering, een ontploffing van een landmijn en een noodlanding met een helikopter. Je herkent de sfeer van de eerste albums van He Pao, de vroegere avonturenstrip van Vink, waarin de actie eveneens beperkt blijft, zeker vergeleken met de groepsgesprekken van de personages. De beste bladzijdes zijn de uitzonderlijke scènes met weinig woorden. De saaiste bladzijdes konden gewoon vertaald worden naar een doorlopende tekst, want de prentjes brengen geen toegevoegde waarde.

Helaas mist de strip wellicht de psychologische diepgang van de echte evenementen. De onderhuidse spanning komt nooit uit de verf. Meevoelen met de personages is moeilijk. Terzijde komt een potentiële plotwending waarbij het jongste zoontje van Jacques een ernstig probleem met zijn gezondheid krijgt. En dat terwijl papa aan de andere kant van de wereld zit! De impact van het slechte nieuws op het verhaal blijft echter minimaal. Dat is een gemiste kans van jewelste. Dat schitterend conflict had een onvergetelijke indruk op de lezer kunnen nalaten, maar nu draagt het zelfs niet bij tot het zielenleven van het hoofdpersonage, nochtans een oude kameraad van de tekenaar. Zat Vink als vriend te dicht op Vink als tekenaar? Was de afstand tussen de kennissen te groot geworden voor een meeslepend strip? Waren de belevenissen van Jacques wel interessant genoeg om te verstrippen? Had dit album een impulsief ideetje moeten blijven op een schoolreünie? Wie kan het ons vertellen?



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.