Recensie

I.R.$. 14 De overlevenden van Nanking


De legende dat elke belastinginspecteur kaal is en een dik buikje heeft is een Belgische legende, maar als we mogen afgaan op deze reeks trekt hij meer op een sportieve Adonis met sexy stoppelbaard en uitnodigende blauwe ogen. De naam van de man: Larry B. Max.

I.R.$., of beter Desberg, vertelt zijn verhalen steeds over twee delen. Daar we aan het nummer 14 zitten wil dit dus zeggen dat we de zevende cyclus, Het Extreme Oosten, afronden.

http://www.lelombard.com/images/actualite/i-r-t14-larry-b-max-et-femmes-4-6-3154-l215-h150-c.jpg http://www.lelombard.com/images/actualite/i-r-survivants-nankin-larry-2-6-3148-l215-h150-c.jpg

In het eerste deel kwam Larry in een lastig parket terecht. In de achtervolging op Phoenix, de moordenaar van Gloria Paradise (weet je nog (zie alle vorige delen)), wordt Larry bewusteloos geslagen. De Japanse maffia, met aan het hoofd Ianfu, verplicht hem om binnen tien dagen het goud van Yamashita te vinden. Weigert hij of kan hij dit niet binnen deze tijdsspanne oplossen, dan geeft de maffia de bewijzen aan de politie dat hij Phoenix heeft vermoord.
Dit goud, verstopt in metershoge Boeddha-beelden, werd na WOII verstopt op een plaats die voor iedereen onbekend is. Diegenen die de locatie kenden zijn ondertussen overleden of tijdens ondervragingen doodgemarteld.
Met de ongewilde hulp van Laroya Armstrong, een discipel van Ianfu, komt Larry aan in Manilla, hoofdstad van de Filipijnen. Daar ontdekken ze immens grote beelden die achteloos in het water zijn gesmeten. De zoektocht kan verder gezet worden. Maar hij moet opboksen tegen vele opponenten...

http://www.danielmaghen.com/images/planches/45306-1.jpg

Desberg blijft een meesterverteller. Hij kan de lezer meeslepen naar een slot en daar toch nog verrassend uit de hoek komen. Bovendien volbrengt hij dit op een wijze die de intriges en de complotten niet laat ontsporen tot een kluwen van denkpistes waar je hopeloos in verward geraakt. Neen, je moet er je gedachten bijhouden, dat wel, maar je kan toch genieten van een vlot verteld verhaal zonder continu te moeten terug bladeren om te kijken welk type nu bij welke clan behoort.

Over de tekeningen heb ik het al eens gehad. De manier waarop Vrancken achtergronden gebruikt heeft niet direct mijn voorkeur, maar doorheen de verhalen leer je ermee leven. Het fotoshoppen van foto's is me net iets te 'op het randje af' voor een stripverhaal. Zet me maar bij de oude meubels als je wil, maar een stripverhaal blijft nog altijd een getekend boekje. De vooruitgang naar het digitaal tekenen wil ik er nog bijnemen, dat is een normale evolutie die niet te stoppen is, maar foto's gebruiken doe je bij een foto-roman.

Enfin, genoeg gezaagd over mijn persoonlijk mening. Het verhaal is prachtig en het overgrote deel van de tekeningen zijn schitterend. Met een zucht van voldoening na het sluiten van de strip, heb ik deze nog even gekoesterd, de cover aanschouwd en dan maar mooi opgeborgen in de boekenkast. Deze zal zeker in de nabije toekomst nog eens uit de kast gehaald worden om te herlezen.

Spoiler: Als ik het boek weglegde had ik wel de indruk dat met dit deel wel eens een einde zou kunnen komen aan deze reeks. Hopelijk blijft het bij een indruk.

Interview met Vrancken en Desberg over deel 14: hier



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.