Recensie

Vincent (Stok) 1 Vincent


Vincent Van Gogh is een populaire schilder in het stripmilieu. Er zijn tekenaars zoals Smudja die dit hebben uitgebeeld op de manier zoals Van Gogh schilderde. Marc Verhaegen daarentegen tekende een biografie over de schilder in zijn eigen stijl, en natuurlijk zijn Suske en Wiske ook al bij hem op bezoek geweest (toen diezelfde Marc Verhaegen achter de tekentafel zat).

Nu heeft Barbara Stok, die vooral bekend is van haar autobiografische strips, ook een verhaal gemaakt over deze bekende Nederlandse schilder, met als toepasselijke naam “Vincent”. In tegenstelling tot Smudja heeft Stok geen uitgebreide studie gedaan over hoe Van Gogh te werk ging om dat minutieus over te nemen. Barbara blijft trouw aan haar eigen gekende, haast kinderlijke stijl. De decors zijn dan ook tot een minimum beperkt en zijn slechts tweedimensionaal uitgewerkt, maar dat is dan ook niet de kern van hoe Stok een strip ziet. Plaatjes moeten niet foto-realistisch zijn, ze staan immers in functie van het verhaal en moeten dat verhaal ondersteunen. Hoewel de stijl er beperkt uitziet is hij wel erg functioneel in het uitbeelden van emoties. Je ziet Vincent ook regelmatig door zijn eigen schilderijen stappen. Je herkent deze schilderijen wel, alhoewel ook die zijn dan uitgebeeld in de stijl van Stok.

http://www.stripster.eu/actueel/2012/n-974.jpg

Barbara Stok maakte dit boek in opdracht van het Van Gogh museum te Amsterdam, maar ze mocht wel kiezen wat ze zou brengen. Na lang nadenken en vooral omdat het boek anders te dik zou worden, focust ze op de belangrijkste periode uit Vincent zijn leven, namelijk het laatste stuk dat hij doorbracht in het zuiden van Frankrijk. We zien hoe Van Goghs visie op schilderkunst botst met zijn omgeving, hoe hij een kunstenaarshuis wil oprichten in Arles, en natuurlijk wordt ook het “oorincident” vermeld.

Tekstloze passages, waarin Van Gogh op stap is of aan het schilderen is, worden afgewisseld met discussies met andere schilders, of pagina’s waarin delen staan uit de brieven die Vincent naar zijn broer, Theo, in Parijs stuurde. Vincent Van Gogh was erg overtuigd van zijn gelijk, en daardoor waarschijnlijk geen gemakkelijke man om mee samen te leven. Hij raakte gefrustreerd omdat anderen zijn visie op de kunst niet wilden volgen. Bijgevolg raakten zijn schilderijen niet verkocht. Hij wilde zichzelf ook niet verloochenen om toch aan de bak te raken, en besefte maar al te goed dat hij veel aan zijn broer Theo te danken had. De zenuwinzinkingen die Vincent regelmatig kreeg, worden treffend in beeld gebracht door uit het ritme van regelmatige kaders te breken.

Barbara Stock behandelt Vincent met veel respect. Dit gaat zelfs zo ver dat ze het triestige einde van Van Gogh niet rechtstreeks in beeld brengt maar kiest voor een open einde met een schilderende Vincent in de velden. Al vind je op de allerlaatste pagina van het boek wel nog een kleine tekening met het graf van Vincent en Theo die naast elkaar zijn begraven.

Een interview met Barbara Stok kan je hier vinden. Tijdens het interview passeren er nog meer tekeningen uit het verhaal zodat je een beter beeld krijgt van wat je kan verwachten. Het is een interessant boek geworden, maar ik denk dat de stijl van Barbara Stok voor veel lezers te eenvoudig lijkt om echt serieus te worden genomen. Maar net die tekenstijl zorgt er wel voor dat het leven en de gedachten van Vincent Van Gogh centraal blijven staan. Dit boek is echt een aanrader voor wie meer wil weten over Vincent zonder zich in zware kunsthistorische boeken te moeten verdiepen!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.