Recensie

Rork 0 De geesten


Dit is dan deel 0 van een bijzondere serie. Andreas heeft niet de naam een duidelijke verhaallijn te hanteren en het gaat, volgens tegenstanders, slechts om psychedelische wartaal. Dit deel is wellicht een van de duidelijkste verhalen, dus even heel in het kort:
Een man, Samuel geheten, ontdekt dat hij de boomgeesten kan zien en spreken, waardoor hij in staat is verloren voorwerpen en verdwenen mensen op te sporen. Hij doet daarmee goede zaken, zonder daarbij te vervallen in materialisme en egoïsme; gewoon een sympathieke kerel. Na een nieuwe opsporingszaak, blijken de boomgeesten niets meer met hem te maken willen hebben. In de war en uit het lood geslagen zoekt hij hulp bij Rork. Wilt u de afloop weten? De strip lijkt mij de beste weg.

Zoals gebruikelijk is de tijd waarin zich deze geschiedenis afspeelt, niet nauwkeurig aan te geven. Ook de plaats is onduidelijk, hoewel ‘ergens in Amerika’ voor de hand ligt. Die onzekerheid schept o.a. de geheimzinnige sfeer.
Hoewel het dit keer om een gemakkelijk na te vertellen verhaal gaat, toch past Andreas weer veel trucs toe om de lezer op een dwaalspoor te brengen. Hij begint met iets wat we later een terugblik zouden noemen, maar op dat moment heb je daar nog geen flauw idee van. Op plaat 3 (blz. 5) zien we een man, met een jas uit de garderobe van Oscar Wilde, voor de deur van een neogotisch herenhuis staan. Hoewel dat nergens gezegd wordt zal die man wel de spreker zijn van de tekst die er naast staat. Op de volgende plaat gaat de spreker verder, maar de tekeningen geven iets weer wat naar aanleiding van dat gesprek nog moet gebeuren. Je moet goed opletten als je een strip van Andreas in je handen hebt. Er zijn bladzijden waarin binnen elk kadertje twee aspecten van het verhaal worden aangesneden, die dan plotseling weer aparte bladzijden krijgen. Boven vertelt Andreas iets, wat twee pagina’s verder aan de onderkant pas duidelijk wordt. Als je alles niet nauwkeurig volgt vraag je je al gauw af: Waar heeft hij het over? Grafisch blijft de auteur spitsvondig. Plaat 17-22 toont ons kadertjes geplaatst in een groter kader, waarin een trein rijdt, die steeds nog net te zien is. Het kan niet anders: er wordt iets verteld tijdens een treinreis. De samenhang tussen tekst en tekening mag soms moeilijk zijn, maar hij is er altijd. Andreas schrikt er niet voor terug om opeens woordeloos verder te vertellen en dat vertellen gebeurt in de eerste plaats beeldend.

De tekeningen tonen meestal een wereld met een mysterieuze atmosfeer, een lading van meestal lichte, verscholen dreiging en zwak naderend onheil. Dat wordt volgens mij veroorzaakt door de theatrale tekeningen, waarbij alles een beetje overdreven wordt. Waar Rork ook loopt, het schijnt er altijd te waaien; de jaspanden en zijn haar hangen nooit naar beneden. Schaduwen op gezichten zijn steeds aangedikt. Neuzen of kinnen zijn te spits. De haarlijn is een begrenzing. Monden zijn strepen, driehoeken of ovalen en doen aan als sjablonen. Toch wordt het realisme net niet te veel geweld aangedaan, gezichten worden nooit karikaturen. In slechte karikaturen worden bepaalde uiterlijke aspecten zo benadrukt dat mensen types worden, maar bij Andreas blijven het karakters.
Kijk op plaat 23 of 24 eens naar de wenkbrauwen van Samuel. De grootste wenkbrauwen die ik me kan herinneren behoorden aan president Breznev, de laatste grote dictator van de Sovjet Unie (en opgevolgd door Gorbatsov). De wenkbrauwen van Samuel overtreffen alles, het zijn deurmatten, en toch …, het is net niet te veel.
Dat theatrale is ook altijd aanwezig in de handen, waarbij de vingers zelf een verhaal schijnen te vertellen. Bij Andreas zijn de gestrekte vingers meestal naar boven gekromd om steeds weer iets anders te benadrukken. Dat theatrale zie je ook goed in de takken van de laatste tekening in dit album; lange spookvingers die het huis bedreigen.
Het zou te veel papier vergen alle trucs van Andreas te beschrijven en dat zal ik zeker niet doen. Ik wil er slechts op wijzen dat Andreas ondanks de theatraliteit, nergens de goede smaak geweld aandoet. Hij weet steeds maat te houden.

Het verhaal is oorspronkelijk, de tekeningen voortreffelijk, de inkleuring prachtig, een echte Andreasstrip.


PS Zou iemand me kunnen vertellen wat op plaat 11, het derde plaatje rechts, de kleine vleugeltjes met ogen aan weerskanten van Samuels hoofd betekenen? Kijkt hij hier soms zijn ogen uit zijn kop?



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.