Recensie

De Blauwbloezen 56 Tand om tand


De eeuwige strijd tussen sergeant Chesterfield en korporaal Blutch duurt, ook na 56 albums, nog steeds voort. Uit de cover blijkt dat Blutch deze maal aan het langste eind trekt en erin geslaagd is om zijn superieur een ferme loer te draaien: hij moet trouwen. Of is er toch iets anders aan de hand en zetten de auteurs ons met de voortekening op het verkeerde been? Lees en gij zult weten...

De Blauwbloezen draaien al 40 jaar mee. En dat is er aan te merken. Bij dit 56ste album uit de reeks heb ik het gevoel dat de inspiratie uitgeput raakt en Cauvin het wel erg ver gaat zoeken. Echt heel veel gebeurt er niet in dit album. Vooral de scheldtirades en wederzijdse wraakgevoelens staan centraal. Hierbij gaat de scenarist vaak over de schreef, zodat de haat-liefde verhouding van de twee protagonisten niet (meer) geloofwaardig overkomt. Eigenlijk een jammerlijke evolutie. Dit feit probeert men op te vangen door de velddokter te laten bemiddelen. Maar zelfs deze figuur kan niet verantwoorden dat ondanks de extreme wederzijdse reacties de 2 elkaar nog steeds niet kunnen missen.

Ook de tekeningen kunnen me vaak niet bekoren. Te simplistisch langs de ene kant (de 2 hoofdpersonages lijken erg snel op papier gezet) en daar tegenover de randfiguren en achtergronden die veel beter werden uitgewerkt en van meer detail voorzien zijn. Het is een combinatie die me niet erg aanspreekt. Nochtans heeft Lambil reeds een ongelooflijk oeuvre achter z’n naam staan. 35 jaar ervaring in het tekenen van een personage is niet niets, dus jammer dat het zo moet gaan.

Besluit: een tijdverdrijvend tussendoortje dat niet door iedereen evenzeer zal gesmaakt worden, maar gezien z’n schare fans toch behoorlijk wat keren over de toonbank zal gaan. Ik vermoed dat vooral het jongere publiek dit soort humor wel kan smaken.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.