Recensie

Overlevenden - Kwantumanomalieën 2 2e episode


Léo is een van de meest besproken artiesten in de stripwereld. Zijn Scifi albums kunnen zonder meer naast die van UW1 en De eeuwige oorlog gezet worden als het aankomt op een denderde indruk na te laten. Allen hebben ze gemeen dat het menselijke drama’s zijn en niet een ‘over the top’ genre als Metabaronnen of Ythaq (wat op zich niet slecht is hé). Dat je ze naast grootheden gaat plaatsen, betekent ook dat zijn albums en reeksen ook van dat niveau zijn. En je moet het hem toegeven, hij kan vertellen. Maar waar hij al veel kritiek op heeft gekregen, is op zijn tekenkunsten. Zelf heb ik er altijd naast kunnen kijken. Maar blijft dat voldoende? Zeker als je weet dat zijn laatste album uit de andere reeks die simultaan loopt, Antares, niet zo overtuigd heeft hier op stripinfo.be

De Tyho Brahe is met alle opvarenden verdwenen in de eeuwigheid van de ruimte toen het onderweg was naar een van de koloniën. De deskundigen zeggen dat het gedesintegreerd werd door een malfunctie van het benevides transfer. Een - voor normale mensen te moeilijk om uit te leggen - transport systeem, dat de dood van bijna alle 2.500 passagiers op zijn geweten heeft.
Van deze laatste ramp zijn er 12 overlevenden. De planeet waar ze zijn terechtgekomen heet niet Aldebaran of Betelgeuze maar GJ1347-4 en de foto’s die er van genomen zijn beloven niets veel goeds (zie afbeelding hieronder).

http://images2.wikia.nocookie.net/__cb20120920112238/aldebaran/images/2/29/GJ1347-4.jpg

Op tekengebied is er altijd wel iets te vertellen en dat is met dit album niet anders. Zijn personages zijn weer het slachtoffer van zijn toch steeds weerkomende tekortkomingen. In een van zijn vorige albums was het alsof hij hun hoofd teveel naar voren schoof, hier zijn het de te korte aansluitingen van schouders en armen. Dat zijn personages een zuster of broer kunnen zijn uit een ander epos zou me niet verwonderen. Ik vraag me soms wel af of dit niet komt door de tijdsdruk die hij opgelegd krijgt. Je mag niet vergeten dat hij aan meerdere reeksen tegelijk bezig is. En dat hij bijgevolg op regelmatige basis effectief publiceert. Aldebaran voelde ook wat houterig aan als het op personages neer kwam. Desondanks is dit wel zijn stijl en de werelden waar je wordt doorgeleid zijn functioneel af en vertellen in en tussen de kaders meer dan voldoende om je geboeid te houden.

Ik zei al dat hij een meester verteller is en hij bewijst het dit keer weer. De subtitel van deze avonturen is kwantumanomalieën, en dat éne woord maakt dat hij redelijk wat vrijheden kan nemen wat betreft verhaallijnen, problemen en hoe hij deze kan mengen. Kijk maar naar de foto van de planeet waarop onze avonturiers zijn beland en je weet zo dat het daar een potje van speciale effecten is. In plaats van platgetreden paden te volgen die we kennen uit de Aldebaran reeksen, gaat hij deze keer origineel te werk. Hij verliest uiteraard het menselijk aspect niet uit het oog, want dat is ook het gene wat zijn reeksen tot nu toe zo sterk maakt en dat is in dit album niet anders.

Span die veiligheidsgordel maar strak aan want de Benevides transfer draait hier op volle toeren! Deze Overlevenden is met zijn tweede deel strakker op koers om je gekluisterd te houden aan deze reeks, dan waar Léo je tot nu toe met Antares heeft gebracht.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.