Recensie

De werelden van Thorgal - Wolvin 3 Het rijk van de chaos


Als Thorgal-lezer vanaf het begin, moest ik even wennen aan de spin-off series. Maar: ze bevallen toch wel. De tekenaars maken er echt wat van. Ook de verhalen zijn natuurlijk niet slecht. En in de jonge jaren zitten nogal wat tijd lacunes, dus logisch om die een keer in te vullen.

Wat me iets tegenvalt, maar dat kan ook aan de scenario's liggen: waar is de ruwe kant van het vikingleven gebleven? In eerdere Thorgal's zie je nog eens afgehakte ledematen of een pijl op een ongelukkige plaats. Dit doet denken aan the A-team: niemand raakt zelfs maar gewond, nou ja nagnoeg.

Wolvin 3: in 'Het rijk van de chaos' lukt het Wolvin eindelijk om van de godenzoon Azzalepston af te komen en haar wilde kant te verenigen met zichzelf. Daarvoor moet ze afrekenen met Fenrir, heer van het land van chaos. Dat lukt haar met... het metaal dat niet bestaat. Dit deel van het verhaal zit goed in elkaar en leest lekker vlot door. Wolvin komt in dit deel ook weer terug bij Aaricia.

En daar laat Yann wel een steekje vallen. Aarica wordt slechts enkele pagina's gegund. Dat is op zich niet zo erg, maar het is moeilijk voor te stellen dat iemand zichzelf van het leven wil beroven omdat haar geliefde dood is, terwijl ze zich daarna wel heel gemakkelijk laat inpalmen door Lundgen (die ervoor gezorgd heeft dat Aaricia gelooft dat Thorgal dood is). Het lijkt erop dat Yann hier voor een emancipatie evenwicht wil zorgen (Thorgal heef immers met Kriss ook een kind -Aniel-). Lundgen heeft echter geen... charisma. Is geen dodelijke Kriss. Ik vermoed dat in het volgende deel Aaricia trouwt met deze bleke viking en dat ze van hem een kind krijgt. Vervolgens komt Thorgal op het toneel, en wordt verstoten door de viking clan, want hij was toch dood? Op die manier kan Thorgal weer fijn terug naar zijn eigen stripreeks. Ik hoop maar dat het zo niet gaat! Ik ben te veel gaan hechten aan dit stel, ze zijn me samen te dierbaar. Het aapje van de koopman zal ook nog wel een staartje gaan krijgen, vermoed ik.

En dan weet ik ook niet of de teksten beroerd vertaald zijn, daarvoor schiet mijn kennis van het Frans tekort. Maar iets als 'Wolvin, je leeft, wat ben ik blij!'. M'n broek zakt af. Dat is niet slecht. Het is heel slecht.

Daar mag best meer tijd aan besteed worden! Hallo uitgeverij LeLombard: het zijn niet allemaal jonge lezertjes hè.

Veel plezier met Wolvin 3!
(Dit is mijn primeur, dus wees mild voor me, ik zag dat er nog geen Nederlandse recensie was, dus als iemand een betere maakt, mag deze er weer af hoor)



Dit is een recensie van een gebruiker.