Recensie

Julio's Day 1 Julio's Day


Het is 1900 en Julio wordt geboren. We zien een eerste tekening en die is helemaal zwart. Een panel later wordt zichtbaar dat dit de binnenkant van Julio's mond is, die schreeuwend ter wereld komt. Wordt hij een operazanger, of toch een politicus? Dat vragen de familieleden zich af bij al het geluid dat uit de nieuw geborene komt.

http://i1158.photobucket.com/albums/p614/MartinNL1/Reviews/Julio0_zps15dc7ff9.jpg

Gilbert Hernandez neemt ons mee naar een Amerika waarin we Julio zien opgroeien totdat hij 100 pagina's later op honderdjarige leeftijd ons weer verlaat. Op de pagina's tussen de eerste en de laatste, zien we de hele twintigste eeuw voorbij komen, maar dan niet in tekstvakjes die ons continu vertellen wanneer we ons bevinden. Nee, puur door de dialoog die de verschillende ooms, tantes, zus, broertje, vrienden, neefjes en nichtjes en aanhang met elkaar hebben, kunnen we het verhaal in een tijd plaatsen.

Het is knap dat Hernandez de personages in het boek met veel verschillende gezichten laat zien. En dat bedoel ik dan letterlijk. Als je een boek schrijft waarin gebeurtenissen plaats vinden over een periode van 100 jaar dan kan het niet anders dan dat ouderdom zichtbaar wordt. Dit zou natuurlijk een recept kunnen zijn, waardoor we uit het oog verliezen wiens verhaal we nu eigenlijk volgen, zo niet hier. Ondanks dat we de gezichten zien veranderen, blijft ieder personage goed herkenbaar. Zo ziet Julio er altijd vriendelijk uit en heeft zijn broertje Benjamin zo'n typisch eigenwijs hoofd en een bepaalde oogopslag die alleen bij hem voorkomt.

Het is een emotioneel werk, waarin vriendschap, liefde, haat, eenzaamheid en wraak allemaal aan de orde komen in een telkens veranderende tijdsgeest. Het is indrukwekkend wat Hernandez op slecht 100 pagina's weet te vertellen. Ik zal het verhaal niet snel vergeten.

http://i1158.photobucket.com/albums/p614/MartinNL1/Reviews/Julio1_zps5e9b74a5.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.