Recensie

De Kiekeboes 136 Schijnheilig bloed


Om de laatste telg uit de Kiekeboes-strip is al behoorlijk wat te doen geweest. De pers heeft heel wat aandacht gehad voor de voorstelling en het verschijnen van ‘Schijnheilig bloed’. En daar zijn 2 grote redenen voor.

Ten eerste speelt dit boek zich af in Brugge. Deze stad biedt héél wat troeven om een verhaal te creëren dat zich afspeelt in een prachtig decor. Merho liet deze kans niet liggen en bracht tal van bekende monumenten en pleinen in beeld, alsook heel wat andere herkenbare zaken uit een van Vlaanderens mooiste steden.

De tweede reden waarom dit album de nodige aandacht kreeg, is omdat een pedofiele (en hier dementerende) bisschop een prominente doch niet zo belangrijke rol kreeg toegewezen in dit verhaal. Onnodig te zeggen dat dit een rechtstreekse verwijzing is naar de pedofiele ex-bisschop van Brugge, namelijk Roger Van Gheluwe. Dit is een gedurfde stap omdat je nooit kan voorspellen hoe het grote publiek op zulk een vooruitstrevende ingreep in een familiestrip zal reageren. Gelukkig leven we in het niet zo preutse deel van de wereld waar, binnen de grenzen van het fatsoenlijke, veel wordt getolereerd. Merho is trouwens niet vies van wat gedurfde vernieuwingen. Zo introduceerde hij zowat als eerste een lesbisch personage en een scheidend gezin in deze familiestrip. En telkens bleek dat Vlaanderen er rijp voor was... Ook nu lijkt de verkoop van de strip absoluut niet te lijden onder de aanwezigheid van dit - op z’n zachtst uitgedrukt - controversieel personage.

Het verhaal is er eentje met weinig vernieuwingen. De vampierfamilie maakt voor de zesde maal (na Het witte bloed, De kus van Mona, De babyvampier, Mona, de musical en Tienduizend dagen) z’n opwachting en behoudt al z’n kenmerkende eigenschappen (een jaloerse Mona, de zich verdacht gedragende Benny,...). Ook de gekidnapte familieleden, Konstantinopel als slimme redder in nood en nog veel andere zaken hebben we reeds de revue zien passeren. Niettegenstaande de vele déjà-vues verveelt het verhaal niet. Je kan het vervolg van het verhaal zowat raden, maar toch lees je ontspannen verder tot het einde. Wat vooral overblijft bij het omslaan van de laatste bladzijde is een gevoel van “bestond er maar zo’n eenvoudige oplossing om van “Van Gheluwkes” af te raken. ;-)

Over de tekeningen ben ik niet heel enthousiast. De stijl en kwaliteit uit voorgaande albums is nog steeds dezelfde, maar toch had ik net dat tikkeltje meer verwacht, vooral dan betreffende de (historische) gebouwen van Brugge. Deze zijn iets te sober en hadden van meer detail mogen voorzien worden.

Besluit: dit album is geen hoogvlieger, maar is als ontspannen tussendoortje zeker geen miskoop.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.