Recensie

Arctica 5 Bestemming Aarde


Het einde van het vorige deel impliceerde dat deel 5 een aantal onthullingen zou doen betreffende de herkomst van het meisje met de blauwe haren. De cover van dit nieuwste deel lijkt dit te bevestigen. Of de nieuwsgierigheid naar deze info voldoende bevredigd wordt, leest u verder in deze bespreking.

Deze reeks, van dezelfde hand van de scenarist van Golden City, namelijk Daniel Pecqueur, heeft qua stijl een zelfde uitstraling als de eerder vermelde reeks. Zowel qua opbouw van het verhaal als tekenstijl zijn er meer gelijkenissen dan verschillen. En dat moet zeker geen nadeel zijn...
http://www.bedetheque.com/media/Planches/PlancheA_179601.jpg
Het verhaal speelt zich af in 2070. De protagonist van dienst ontdekte een geheimzinnige overlevingskoffer waarin al 10000 jaar een meisje zit opgesloten. Vanzelfsprekend zijn verschillende geheime diensten geïnteresseerd, maar ook een figuur genaamd ‘de doge’ blijkt er alles aan te doen om het meisje dat over bijzondere krachten beschikt in handen te krijgen. Ook in dit deel is het weer een kat-en-muis-spel tussen de verschillende groeperingen en Dakota, de fanatieke beschermer van het meisje. De gebeurtenissen van het heden worden afgewisseld met vertellingen over de geschiedenis van het meisje en ook over Dakota en zijn ex-vrouw komen we iets meer te weten.

Arctica bevat dus voldoende elementen om een boeiend verhaal te kunnen creëren. Ik vrees echter dat de auteurs het geheel te langdradig aan het maken zijn. Als lezer heb je het wel wat gehad met steeds opnieuw de ontvoeringen van het meisje. Dat het regelmatig andere groeperingen zijn die daarvoor zorgen, verandert daar niets aan. De onthullingen die gedaan werden met betrekking tot het blauwharige kind maken dat de reeks nog de moeite waard blijft, maar toch hoop ik dat er snel een andere richting ingeslagen wordt...

De tekeningen zijn goed en voldoende gedetailleerd. Bovendien heb je het gevoel dat de voertuigen en andere technologie uit onze wereld echt mogelijk zullen zijn binnen 50 à 60 jaar. Waarschijnlijk is men (vooral op gebied van communicatie-middelen) zelfs te voorzichtig geweest. Maar dat zal de toekomst uitwijzen. Het kleurgebruik vind ik goed passen bij de futuristische setting. Ook hier is de gelijkenis met Golden City treffend. Vrij normaal eigenlijk gezien bij beide reeksen Pierre Schelle de inkleurder is.

Besluit: dit album komt tegemoet aan het verlangen naar meer uitleg, maar de reeks riskeert te verzanden in een eindeloos speuren naar de zoveelste ontvoerders in rij. Tijd voor een andere wending.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.