Recensie

De sage van Atlas & Axis 1 De Noorhonden
2 Het oorsprongsmysterie


De Saga van Atlas en Axis - Deel 1: De Noorhonden

We leven in een sprookjeswereld waar de dieren kunnen spreken. De hoofdrolspelers zijn honden want dat zijn de superieure wezens.
Scene 1: Het verhaal start met een verschrikkelijk gevecht tussen een vredig levende stam en een bende bloeddorstige Noorhonden. Mika (komt later nog terug in het verhaal, maar verdwijnt even van het voorplan) ziet deze gruwelijke beelden van op een afstand en ziet de Noorhonden terug vertrekken met hun boten, versierd met het typische symbool (zie tekening).
http://3.bp.blogspot.com/-lGORa-DIZr0/TkwF-YOpuAI/AAAAAAAAAoA/0FPRn0dR0nU/s1600/Atlas%2526Axis-T1-p02b.jpg
Scene 2: Atlas (de grote bruine hond van de twee) keert als een razende gek terug naar zijn vriend en strijdgenoot Axis, met in zijn poten een vertaald perkament van Canuto (Hier lees je meer over in deel twee). Vanavond is er een groot feest in het dorp en daar zal Axis, de kleinste van de twee, een zoveelste poging doen om Erika, de zus van Atlas, te versieren. Ze zien in de verte een rookpluim en denken dat het feest reeds begonnen is. Als dollemannen rennen ze naar het dorp en zien daar een afschuwelijk schouwspel. Ook hier hebben de Noorhonden dood en verderf gezaaid. Atlas en Axis hun besluit staat vast. Deze daad moet gewroken worden en ze moeten Erika en Raposa, twee teefjes die meegenomen zijn door de barbaren, uit hun klauwen redden. Een lange tocht door regen en wind staat hun te wachten. Onderweg komen ze verscheidene mensen tegen die hun zullen helpen bij hun taak.

De trend van het verhaal wordt in deel 2 verder gezet.
Nadat het eerste verhaal zowat afgerond is, gaan onze twee helden op zoek naar een minderwaardig ras, beter gekend als de Tarsen. Tijdens een ruzie in de herberg van Honingpotje (één van die figuren die geen hond is, die rees opdook in deel één en Atlas en Axis verder hielp in hun strijd tegen de Noorhonden) tussen twee geleerden die onenigheid hebben over de voorouders van de hond is het de opdracht van Atlas en Axis om de Tarsen op te sporen. Door de ene geleerde worden ze aanzien als het minderwaardig ras van dé hond, voor de andere slechts een mythische figuur. En dat mysterie moet natuurlijk opgelost worden.


En zo kunnen ze Honingpotje terug betalen wat ze haar verschuldigd zijn. Ook nu trekken ze weer door grauwe en ruwe landschappen met steeds weer omslaande weersituaties, om uiteindelijk bij de Tarsen uit te komen.
http://www.bdencre.com/wp-content/uploads/2011/11/image-6.jpg
Er is iets met de tekenstijl van deze verhalen. Ze zijn komisch, losjes en in kinderstijl op papier gezet, maar dit is niet echt een kinderverhaal. Er is net te veel bloed en het geweld wordt niet geweerd. Ook het lot van Erika zal menig jongeling als pure horror ervaren.
En laat deze twee tegenstrijdige gegevens nu net het verhaal die schwung geven die het verdient. De losse, kinderachtige stijl maakt dat je de gruwelen die Atlas, want deze hond is zeker geen softy, aanricht met de mantel der liefde bedekt.
Waar deel één vertrekt in snel tempo heb je het gevoel dat Pau in deel twee even niet goed uit zijn woorden geraakt. Het verhaal begint dan ook zeer verwarrend. Maar de trein is snel terug op de sporen en kan weer met een rotvaart vertrekken.

En zijn we niet allemaal fan van verhalen waar dieren het woord in hebben?

Oh ja, wist je dat schapen ontploffen?

http://lelitoulalu.blogs.lindependant.com/media/00/02/2825196607.jpg



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.