Recensie

Een paar stappen naar het licht 2 De onwaarschijnlijke reis


Marianne Bell en Peter Banning zijn het vreemde duo die de hoofdrol vertolken in deze reeks. Hij was een goede vriend van haar vader, Simon. Beiden waren piloot voor de RAF tijdens de tweede wereldoorlog. Toen Simon stierf vroeg hij Peter om na de oorlog op zoek te gaan naar zijn vrouw en dochter en om hen een zakboekje te bezorgen. Helaas bestond Facebook toen nog niet en gingen er jaren voorbij voordat Peter per toeval Marianne terugvond.
Op het einde van het eerste deel kregen Marianne en Peter dan toch enige hulp in hun zoektocht naar het zakboekje van haar vader. Dat spoor leidt hen naar de Nepalese vriend van Simon die het boekje in zijn bezit zou hebben. Dat boekje is erg belangrijk voor Marianne omdat het misschien een verklaring geeft voor het gedrag van haar vader, die er van werd beschuldigd om een Duitse spion te zijn. Dat Simon half Duits blijkt te zijn, spreekt ook al niet in zijn voordeel natuurlijk.

Om Shandra Singh, de Nepalese soldaat, terug te vinden moeten Marianne en Peter helemaal naar India. Om de geheimzinnige sfeer rond het verhaal nog wat groter te maken krijgt Marianne net voor haar vertrek een geheimzinnig pakketje toegestopt van haar grootvader dat ze alleen maar in India mag openen. Daarnaast blijkt Peter ook zijn geheimen te hebben: waarom reist hij voor zijn vertrek nog naar Rotterdam om daar nog zaken te regelen die Marianne niet mag weten? En is het echt alleen maar om zijn eed gestaag te doen dat hij alle kosten op zich neemt van hun reis naar India of is er meer aan de hand?

Naast dit mysterie dat zich traag verder ontwikkelt, blijft die geheimzinnige cyclus waarbij er om de 5 jaar en 7 maanden iets gebeurt in haar familie zich roeren. Dit fenomeen blijkt zich al meer dan honderd jaar voor te doen in de familie en hij komt ook binnenkort tot zijn eind!
http://i1183.photobucket.com/albums/x468/bartbostyn/stripinfo/marchandeenpaarpassennaarhetlicht.jpg

De tekeningen van Bruno Marchand zijn prachtig, het is een beetje een mix van Cosey, maar dan met een dunnere lijn en Jean-Claude Denis. De decors zijn fenomenaal en zitten vol verwijzingen naar andere strips. De scènes tijdens de tweede wereldoorlog met alle vliegtuigen doen me dan weer eerder aan Marvano denken, en dat valt misschien te verklaren doordat Marchand regelmatig als inkleurder samenwerkte met Marvano. Als we dan toch een minpunt moeten geven zou ik zeggen dat de figuren soms wat houterig lijken te bewegen. Al is bewegen natuurlijk een groot woord in deze strip want hoewel het een soort detectivestrip is, is er tot nog toe weinig actie te bespeuren.

Eigenlijk heeft het verhaal over het mysterieuze verleden van haar vader al genoeg om het lijf om ons te boeien, maar Bruno Marchand voegt er nog een laagje mystiek aan toe door die vreemde cyclus en enkele bovennatuurlijke fenomenen zoals een voorspellende droom. Om die uit te leggen moet hij echter lange tekstblokken gebruiken die het ritme wat uit het verhaal halen. Het kan de beslissende factor zijn die deze reeks boven de middelmaat laat uitstijgen of niet. Daarvoor is het wachten op een verdere verklaring in het volgende deel.

De reeks stond lang aangekondigd bij Silvester, en eindelijk verschenen de eerste twee delen dan toch! Eigenlijk is het dan jammer dat ze de drie eerste delen dan niet samen hebben uitgebracht want die vormen één geheel. Maar dat is spijkers op laag water zoeken. Hopelijk moeten we niet te lang wachten op de ontknoping in het volgende deel.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.