Recensie

De Rode Ridder 239 De duivelse poppenspeler


De Rode Ridder is bezig aan een remonte. Dit was al zo met scenarist Lodewijk. Ook nadat Maarten de fakkel doorgaf aan Claus en daarna Legendre, omdat hij het zelf te druk had en zich meer wou toewijden aan andere projecten, waait er echt een nieuwe wind door de serie. En toch ook weer niet. De verhalen zijn wat ze altijd geweest zijn: vol met magie, mooie vrouwen, rabauwen en zwaardgevechten. Het verschil is dat er nu meer actie en minder tekst is. De ellenlange tekstballonnen waarvan Karel Biddeloo zich met graagte bediende zijn achterwege gelaten om de tekeningen meer voor zich te laten spreken.

http://images2.wikia.nocookie.net/__cb20130912162006/deroderidder/nl/images/3/31/Monster_x_Levinus.JPG

De Rode Ridder is nog steeds Levinus aan het achtervolgen (zie vorig deel) die zich samen met zijn gijzelaar, de dwerg Enid, verschanst heeft in een verlaten, lugubere toren. Deze toren behoorde vroeger toe aan Bogard de zwarte magiër die door Modred gedood werd (zie 'Het rijk van Enid'). Het gebouw is betoverd en Levinus komt daardoor in lastige papieren. De Rode Ridder ruikt zijn kans en tracht Levinus in de tang te nemen.

http://images1.wikia.nocookie.net/__cb20130912162019/deroderidder/nl/images/9/91/Levinus_x_Beurzensnijder.JPG

Zoals dus reeds gezegd is dit een rasecht Rode Ridder verhaal. Alle ingrediënten aanwezig voor een spannend epos. Het is dan ook niet meer dan normaal dat deze langlopende reeks nog steeds zoveel succes heeft. Het is een waardige tegenhanger voor reeksen als Suske en Wiske en Jommeke die zich meer richten tot jonger publiek. De Rode Ridder is meer voor de jonge tiener die eens iets anders wilt. En dat krijgt hij dan ook voluit!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.