Recensie

Transmetropolitan (Lion) 3 Het jaar van de schoft


In tegenstelling tot de vorige twee delen, bevat dit derde deel een lang verhaal. Het leuke aan deze reeks is dat er in de verhalen onderling veel naar andere verhalen wordt verwezen.
In dit deel staan de volgende presidentsverkiezingen centraal en al in het eerste deel hingen de muren vol met verkiezingsaffiches!
Onderzoeksjournalist Spider Jerusalem start met een nieuwe lei na het vorige verhaal: hij krijgt een nieuw beveiligd appartement nadat hij in het vorige boek door verschillende mensen werd bedreigd. Daarnaast krijgt hij ook een nieuw assistente van Royce, de hoofdredacteur van “the word”. Ze heet Yelena Rossini en is het nichtje van de hoofdredacteur. Als tegenprestatie moet Spider natuurlijk zijn columns blijven afgeven, die hij schrijft onder de hoofding “ik haat het hier”.
In de vorige delen leerden we Spider al kennen als een vuilgebekte junk die zich door niets laat tegenhouden als hij een onderwerp heeft gevonden om over te schrijven. Hij haat zijn fans want ze zorgen ervoor dat hij zichzelf niet kan zijn. Van zijn baas moet hij gaan schrijven over de nakende presidentsverkiezingen. Het is het ideale moment omdat de oppositiepartij moet gaan kiezen tussen “lachebek” Gary Callahan” en de ultrarechtse Bob Heller om hun kandidaat te hebben die moet proberen om de huidige president met als lovende bijnaam “het beest” te verslaan.
Maar nu staat Spider voor een serieus dilemma. Door zijn populariteit kan hij een doorslaggevende factor zijn in de uiteindelijke keuze van de kiezers, maar dan kan hij natuurlijk niet objectief blijven. Zijn dilemma wordt groter als hij een meeting tussen Callahan en Vita Severn en Alan Schact, zijn politieke adviseurs, kan afluisteren. Daarin laat Callahan zich laatdunkend uit over zijn kiespubliek. Spider moet bijna kiezen tussen de pest en de cholera want Heller is ook geen schatje. Dit dilemma wordt nog versterkt als hij het goed blijkt te kunnen vinden met Vita.
Nu we hier in ons kleine landje constant in verkiezingsmodus zijn aanbeland, confronteert Spider ons hier met hoe de politici omgaan met kiezers en hun beloftes. Hopelijk zijn onze politici toch nog wat beschaafder en eerlijker dan diegene die we krijgen voorgeschoteld door Ellis!
Deze reeks is niet bang om heilige huisjes aan te pakken. Verwacht dus geen subtiliteit maar wel gebeuk met de grote voorhamer! Dit is een dijk van een reeks in een toekomstwereld waar ik zelf niet graag zou willen leven!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.