Recensie

Inspecteur Canardo 22 De oude eend en de zee


Auteur Sokal smijt in dit verhaal heel wat maatschappelijke problemen op een hoopje. Zo is er het “Free Willy”-, of meer recent “Finding Nemo”-syndroom bijvoorbeeld: als de heren en dames van Hollywood een film maken rond een of ander dier, dan groeit het verantwoordelijkheidsgevoel van de mensheid tegenover dat dier bijna recht evenredig met de budgetten die aan reclame en promotie worden besteed, waarna dat exemplaar of die soort blijkbaar tegen elke prijs moeten gered worden. Er wordt ook aan de kaak gesteld dat de economische belangen ten koste van alles worden verdedigd. En dan spreek ik nog niet eens over de vaak hypocriete houding van politici.
Dit is niet het einde van het lijstje: er zijn nog heel wat zaken terug te vinden die terug te brengen zijn naar wereldse zaken die de mens niet onberoerd laten.
http://www.bedetheque.com/media/Planches/PlancheA_197152.jpg
De inhoud van het verhaal… De vissers op het tropische eiland Koedoelia dreigen hun broodwinning kwijt te raken omdat de wereldwijde opinie vindt dat de vangst op de roodgestippelde tandbaars moet gestopt worden. Rond deze lieftallige diertjes is immers een hype ontstaan na het uitbrengen van een tekenfilm over deze vissen (Finding Nemo gezien, iemand?). In ruil voor de verloren inkomsten krijgen de inwoners van het kleine eilandje een groot hotel en de belofte dat het toerisme hun volgende bron van inkomsten wordt.
Maar wat heeft Canardo hiermee te maken? Als reactie op hun weinig rooskleurige toekomst, onvoeren de lokale bewoners van Koedoeland de echtgenote van een Belgamburgse (Belgamburg is het thusiland van ons hoofdpersonage) onroerendgoedbaron. Daarop wordt Canardo ‘uitverkoren’ om deze invloedrijke persoon terug te halen. Dat hij daarvoor z’n neefje Marcel, waarvoor hij enkele weken verantwoordlijk is, moet meenemen maakt het een en ander niet eenvoudiger, maar voor de lezer wel amusanter.

Sokal is er bijzonder knap in geslaagd om heel wat maatschappelijke items te integreren in z’n strip. Naast het verhaal heeft de lezer dus ook het plezier van op zoek te gaan en na te denken over allerlei zaken zoals het fenomeen van de chirurgische vakantie, uitbuiting of uitmelking van bekend geraakte kinderen enzovoort. Dit alles, maar ook de aanwezigheid van louche café’s, dronken mensen en een immer rokende eend die menige pagina siert, dragen er zeker toe bij dat Casterman dit boek een 14+ rating geeft. Ik als volwassene heb de bladzijden echter met plezier meerdere malen omgeslagen.
http://bd.casterman.com/docs/Albums/44404/texte_canardo.jpg
Qua tekenstijl zit het ook wel goed. De antropomorfische figuren die voornamelijk over een vogelkop beschikken, tonen de nodige expressie. Geen eenvoudige zaak gezien de aard van hun voorgevel, maar Sokal laat de ogen boekdelen spreken. De vele paginabrede smalle stroken geven een goed beeld van de omgeving waarin we ons bevinden. Voorts zijn prenten eerder eenvoudig van opzet; wat mij betreft hadden ze iets complexer mogen zijn en iets minder steriel.

Besluit: ik had nog niet de eer om eerder kennis te maken met deze oude eend, maar de eerste kennismaking heeft me zeker de smaak naar meer doen krijgen.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.