Recensie

De familie Doorzon S22 Door zonder familie


De enige echte Familie Doorzon-tekenaar is even van zijn gebruikelijke spoor afgestapt en heeft een autobiografie geschreven. Een zeer aangrijpende autobiografie, bovendien. Want ook al denkt men dat Gerrit de Jager het geld in de schoot wordt geworpen, niets is minder waar. De beginjaren van 'De Familie Doorzon' waren voor de man dagen waar er meer zwarte sneeuw te rapen was dan Guldens. Zijn huwelijk loopt op de klippen, bedrog alom door zijn uitgever die Gerrit pluimt terwijl hij erbij staat en uiteindelijk zijn jarenlange vriendschap met zijn beste vriend en medeoprichter van deze immens populaire strip Wim Stevenhagen die volledig doodbloed.

http://www.stripspeciaalzaak.be/beelden/Besprekingen_2013/DoorZonderFamilie_PR.jpg

Enfin, om kort te zijn, het leven van Gerrit de Jager ging niet over rozen. De eerste jaren van 'De Familie Doorzon' waren jaren om snel te vergeten. Het is dan ook verwonderlijk hoe licht Gerrit er in deze strip over gaat. Het verhaal is vaak te vergelijken met de betere slapstick. Het verhaal is tragisch maar de manier van het naar voor brengen is humoristisch. Hier dragen de karikaturale tekeningen zeker toe bij. Je hebt steeds het gevoel dat Gerrit de Jaeger graag zijn leven met je deelt maar hij wenst zelf op geen enkele wijze sympathie op te wekken.

Hilarische momenten zijn de relaties met het vrouwelijk 'schoon' die Gerrit na zijn kapot gesprongen huwelijk heeft en de manier waarop het maar niet lukt om die pagina's af te krijgen door zijn eigen nonchalance. Tijd is er steeds met overvloed tot het lijntje de redding moet brengen.

De tekenstijl is ruwer dan we gebruikelijk van hem gewoon zijn. De figuren zijn grof getekend met enkele karakteristieke kenmerken. De uitgever heeft die eeuwige baard, Gerrit zelf die specifieke neus, Wim dan weer die lange haren en dochtertje zelf... ziet er dan weer typische dochterachtig uit. Voor de knappe tekenstijl hoef je het dus niet te doen maar het verhaal van deze man is in de uitgebeelde jaren in treurig. Het is, zoals reeds gezegd, de manier waarop het verteld en uitgebeeld wordt. De man zit, en excuseer mijn woordgebruik, diep in de shit maar vertelt ons dit op een dusdanige wijze dat je op geen enkel ogenblik medelijden voelt. Soms voelt het zelf aan of het verhaal verteld wordt in de derde persoon, iemand die ver van Gerrit af staat.

Om kort te zijn: een prachtig verhaal verteld met humor en gevoel voor zelfkritiek. Me Love It!!!

http://boeken.vpro.nl/.imaging/stk/boeken/photo/media/pip-boeken/overige-afbeeldingen/doorzon2/original/doorzon2.jpg



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.