Recensie

Namibia 4 Deel 4


Eén deel voor de ontknoping van dit tweede seizoen in de reeks ‘Kenya’ valt er nog heel wat uit te leggen en op te helderen over de vreemde gebeurtenissen die de aarde treffen eind jaren 1940. Wie bekend is met de reeks Kenya (en met cyclus 2, Namibia) weet dat Leo het deze maal over een andere boeg heeft gegooid. Geen spannend verhaal op een andere planeet deze maal, wel een reeks onverklaarbare gebeurtenissen in Afrika, in het midden van vorige eeuw. Cathy Austin is net als in de eerste cyclus de protagoniste van dienst.

Ik zei het al: geen buitenaardse werelden deze maal. Wel voldoende gebeurtenissen en ontdekkingen die als onverklaarbaar kunnen worden bestempeld, tenzij je er van uit gaat dat er andere intelligente wezens aan te pas komen die niet van deze aardkluit afkomstig zijn. De UFO’s op de frontcover laten er geen twijfel over bestaan dat we eindelijk wat buitenaardse interventies gaan zien. Of zijn die vliegende tuigen toch een aardse aangelegenheid? Charles is overtuigd van wel, en beschikt ook over de nodige bewijzen. Enfin, dé vraag is of Cathy, Charles en de rest van de MI6 (de Britse buitenlandse inlichtingendienst) capabel zijn om het nakend onheil dat de wereld bedreigt, te bezweren. Gezien de enorme technologische voorsprong die hun tegenstanders hebben, zal dat alleszins niet evident zijn.

Leo wordt voor het scenario bijgestaan door Rodolphe, bekend van een hele rist aan reeksen. Dit duo heeft de voorbije 8 albums reeds heel wat vragen opgeroepen. De vraag die zich stelt, is of alles beantwoord zal worden voor het einde van de tweede cyclus. Ik betwijfel het. Ik ben er wel van overtuigd dat het in het afsluitende deel van ‘Namibia’ tot een climax zal komen. De gebeurtenissen in dit vierde deel zijn immers reeds in een stroomversnelling gekomen en heel wat zaken werden al onthuld. Hierdoor is de nieuwsgierigheid voldoende geprikkeld om uit te kijken naar deel 5.
http://www.bedetheque.com/media/Planches/PlancheA_193959.jpg
De tekeningen van Marchal doen sterk denken aan die van Leo zelf. De gelaatsuitdrukkingen zijn (gelukkig) minder artificieel waardoor alles toch heel wat vlotter overkomt dan we gewoon zijn van Leo. De detailvoering is uitgebreider dan die van de schrijver, maar is toch eerder beperkt. Storen doet dit niet: er wordt meer dan genoeg getoond in relatie tot het verhaal.

Besluit: deze reeks kan niet tippen aan de werelden van Aldebaran, maar is toch de moeite waard.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.