Recensie

Het orakel van de maan 2 Venetiaanse minnaars


Het orakel van de maan is de verstripping van het gelijknamige boek van Frédéric Lenoir. In tegenstelling tot andere verstrippingen, kwam de auteur, zelf een stripliefhebber, zelf aankloppen bij Griffo om hem te vragen of hij het niet zag zitten om zijn roman te verstrippen. Omdat de werklast te hoog was voor Griffo, kwam Rodolphe hen versterken bij het uitschrijven van de dialogen en de decoupage. Lenoir blijft echter sterk betrokken bij de verstripping en blijft alles nazien, opdat het stripverhaal strookt met hetgeen hij voor ogen had bij het schrijven van zijn boek. Daarbij focust hij vooral op de filosofische kant van het verhaal.
Zoals blijkt uit het interview dat we vorig jaar hadden met Griffo, is “Het orakel van de maan” op drie niveaus te lezen. Het is enerzijds een liefdesverhaal, een soort onmogelijke liefde tussen Giovanni, een boerenjongen, en Elena, een Venetiaans meisje van adel en familie van de doge. Daarnaast is het ook een “degens & sabels” -verhaal. Daarenboven is er nog een derde, meer filosofische kant. Men kan het beschouwen als een verhaal dat gaat over de lotsbestemming van iemand: heb je je lot in eigen handen en heb je dus de vrije keuze om te beslissen of is je lot op voorhand al vastgelegd? Nadat Giovanni het leven redt van Luna, een mooie jonge heks, voorspelt ze zijn toekomst. Hij zal tijdens zijn leven drie mensen doden, misschien zelfs vier! Zal Giovanni zijn lot uiteindelijk zelf in handen hebben of niet?

Giovanni ligt nog altijd gewond in het ziekenverblijf van het klooster van San Giovanni in Venere. Hij verteld zijn verleden aan Salvatore. Op het einde van deel 1 was Giovanni op weg naar Rome met een brief van zijn leermeester voor de paus. Hij werd echter onderweg overvallen door een groep roodgemaskerde moordenaars, die wilden vermijden dat de brief Rome zou bereiken. Hij kon vluchten en verschool zich in een boot die naar Venetië voer. In het tweede deel gaan we verder met het verhaal dat Giovanni vertelt. Giovanni is nu een half jaar in Venetië en is meer bezig met het terugvinden van Elena dan met zijn opdracht. Dankzij de lessen van zijn leermeester is hij een befaamd astroloog geworden. In een korte tijd heeft hij dan ook een reputatie opgebouwd in de rijke milieus van de stad. Om erbij te horen, heeft Giovanni zichzelf een adellijke titel aangemeten. Hij laat zich nu da Scola noemen. Hij lijkt te slagen in zijn opzet om Elena te verleiden. Meer nog, ze herinnert zich hem nog als de boerenzoon die destijds werd gegeseld omdat hij haar onteerd zou hebben. De liefde is wederzijds maar helaas onmogelijk, omdat Elena alleen met iemand van hoge adel mag trouwen. Ze worden dan ook geheime minnaars. Tijdens het befaamde carnaval van Venetië loopt alles echter uit de hand wanneer er kwaad gesproken wordt over Elena. Giovanni kan zich niet inhouden en daagt Tommaso Grimani, iemand van hoge adel, uit tot een verboden duel. Zal Luna toch gelijk krijgen met haar orakel dat Giovanni drie mensen zal vermoorden? Eén uit angst, één uit jaloezie, één uit woede en misschien één uit haat?

Je kan aan sommige hoogdravende zinnen wel zien dat dit een verstripping van een boek is, maar er zit ook veel actie in het verhaal. Die wordt prachtig in beeld gebracht door Griffo, die gelukkig meer tijd heeft om zijn tekeningen uit te werken dan bij Sherman. Het resultaat is dan ook prachtig. Je kan in alles zien dat Griffo een echte vakman is. Ik ben benieuwd waar Giovanni nog overal terecht zal komen om zijn noodlot te ontlopen!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.