Recensie

Het derde testament - Julius 3 De openbaring - Hoofdstuk 2/2


Toen Dorison en Alice in 1997 de reeks Het Derde Testament uitbrachten, creëerden ze meteen een nieuw genre in de stripwereld: de catholic fantasy: bijbels geïnspireerde verhalen met een fantasy-element. De reeks sloeg heel goed aan dankzij fantastisch tekenwerk van Alice en een meeslepend scenario van Dorison.

Bijna tien jaar later vond Dorison de tijd rijp om een prequel te maken: generaal Julius. We gaan terug naar de oorsprong van het Derde Testament, in de Romeinse tijd. Judea is onrustig, en de opkomst van de christenen lijkt niet te stuiten. Generaal Julius Publius Vindex slaagt er echter in om de ene Joodse opstand na de andere neer te slaan. Terug in Rome is hij dan ook de held van de dag. Niet voor lang: zijn plan om een deel van Rome in de fik te steken en de schuld af te schuiven op de christenen, valt raar genoeg niet in de smaak bij iedereen. Zijn bloedeigen dochter schakelt de Praetoriaanse garde in. Hoe kon haar vader zoiets bedenken? Die mysterieuze, pacifistische en amper sprekende christen in één van zijn cellen is veel te mooi om als zondebok te dienen.

En daar zit Julius, samen met zijn mysterieuze ex-gevangene in een zwavelmijn in ... Judea. Gaandeweg, maar niet zonder slag of stoot, groeit Julius meer en meer naar de mysterieuze christen en zijn geweldloosheid toe. Blijkt dat die de broer van Christus is! Of toch niet? De mannen ontsnappen de mijn dankzij enkele joodse opstandelingen. Daarna gaan ze oostwaarts, samen met vier anderen, op zoek naar het Derde Testament.

Op hun weg, en dan zijn we bij dit derde deel aanbeland, komen ze de Hof van Eden tegen. Tenminste, da's wat de plek lijkt te zijn. Algauw blijkt dat schijn bedriegt: het oord zit vol sinistere tempels en vijandige stammen, om van de fauna nog maar te zwijgen. Maar de ergste vijand bevindt zich in het gezelschap zelf: de twijfel. Twijfel over de Messias, twijfel over het rijk Gods, twijfel over de zoektocht. Algauw staan de gezellen met getrokken messen tegenover elkaar. Maar ook de stam is er nog. En laten we hun achtervolgers niet vergeten!

Dit derde deel is alvast een psychologische thriller van de bovenste plank. Alice buit de spanning tussen de personages maximaal uit, daarbij geruggensteund door het tekentalent van Thimothée Montaigne. De man mag nog niet lang bezig zijn, maar tekenen doet hij als de beste. Zijn stijl doet me denken aan die van een jonge Alice, ten tijde van Het Derde Testament... Er zijn slechtere voorbeelden om te emuleren. Montaigne gebruikt schaduwen als de beste en schudt moeiteloos emotionele scènes en actietaferelen uit zijn mouw. Yummie, zeggen we dan.

Deze prequel toont zich een waardige voorloper/opvolger van de hoofdreeks. Nu nog een goed einde.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.