Recensie

Douwe Dabbert 2 Het verborgen dierenrijk


De reeks Douwe Dabbert behoort eigenlijk tot het Nederlandse erfgoed qua stripgebied. De reeks werd dan ook voorgepuliceerd in Donald Duck. Net zoals die andere Nederlandse klassieker Tom Poes speelt de reeks zich af in een sprookjesachtige, haast romantische setting, maar dit is wel een echte ballonstrip. Soms is het nog zichtbaar dat de reeks in episodes werd geplaatst door een kort tekstkader om de gebeurtenissen nog eens te plaatsen na een week onderbreking.
Douwe Dabbert is een klein kabouterachtig mannetje dat allerlei vreemde avonturen beleeft, vaak met bovennatuurlijke wezens. Hij heeft een toverknapzak waarmee hij zichzelf uit de meest benarde posities kan redden omdat er altijd dingen in zitten die hem uit de brand helpen. Deze knapzak heeft hij geërfd van zijn grootvader, die zoals Douwe het zelf zegt 'een beetje toveren kon.' De knapzak bevat altijd net datgene wat Douwe nodig heeft, maar wanneer een ander de zak doorzoekt is deze doorgaans leeg, of bevat hij zaken als modder en zand.
In dit tweede verhaal trekt Douwe Dabbert de bergen in hoewel dit hem ten stelligste wordt afgeraden door een oud vrouwtje. Er dreigt inderdaad gevaar voor Douwe, maar dit komt uit bekende hoek als Ludo Lafhart en zijn knecht Knudde hem te pakken krijgen. Ze hangen Douwe Dabbert aan een touw in een rotsspleet terwijl ze luidop denken wat ze met hem gaan aanvangen. Douwe wordt echter bevrijdt door een sprekende, geklede witte kater Tihm, die hem door de grotten naar een afgesloten vallei leidt waar de sprekende dieren in vrede met elkaar leven onder leiding van Bahm de kikkerkoning. Douwe wordt er vriendelijk ontvangen maar de vrede is maar van korte duur. Als Ludo en Knudde de afgesloten vallei ook ontdekken gaan de poppen aan het dansen. Zij zien al bergen van goud blinken als ze de sprekende dieren als kermisact kunnen opvoeren in hun wereld.. Ludo Lafhart krijgt de wolven van de stadswacht aan zijn kant door hen de smaak van vlees te leren kennen.
Douwe Dabbert is een sprookjesreeks, maar dan wel met een grimmige ondertoon. En net zoals in de echte sprookjes is er ook plaats voor een moraallesje. Het is dan ook een echte kinderstrip maar laat dit geen beletsel zijn om deze reeks toch eens ter hand te nemen want de tekeningen van Piet Wijn zijn fenomenaal mooi!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.