Recensie

Stomp 1 De spoken van Knightgrave


In mijn beginjaren wat betreft strips had je heel wat slechteriken rondlopen die je de bibber op het lijf bezorgend. Naast Anatool en Krimson had je ook nog Rastapopoulos en consoorten maar geen enkel joeg me meer vrees aan dan Stomp in de reeks 'Baard en Kale'. Stomp, of beter nog zijn geestelijke vaders Rosy en Will, kende de kunst om je een heel verhaal in spanning te houden en op het einde, als het allemaal wat te heet werd, te verdwijnen als sneeuw voor de zon. Wat maakte hem dan zo angstaanjagend? Niet zijn manier van handelen want hij is een gentlemen van het kwaad. Neen, het zat hem in de looks, het onbekende. Plots kwam hij in de reeks voor zonder dat ook maar iemand iets wist van zijn afkomst.

En dat was voor Eric Maltaite en Stéphan Colman reden genoeg om de hoofden bij elkaar te steken en een nieuwe serie van deze aartsvijand op de markt te brengen. Stomp is de toepasselijke naam. Het is een prequel tot de hoofdreeks. Zestig jaar geleden verscheen Stomp voor de eerste maal in Robbedoes en met goedkeuring van weduwe Claude Maltaite (Will Maltaite aka Will, weet je nog?) gaat men ons nu duidelijk maken wie Stomp was en wat er achter de helm van deze meneer schuil gaat.

Het verhaal is moderner opgevat dan Baard en Kale maar neigt toch sterk naar de stijl van die tijd. Zonder al te veel afbreuk te willen doen aan wat vader Maltaite heeft verwezenlijkt tracht de zoon Eric hier een ode aan zijn vader en natuurlijk ook aan Rosy te brengen. Het speelt al meer dan veertig jaar in zijn hoofd om meneer Stomp op een voetstukje te plaatsen en ons uit te leggen waarom Stomp doet wat hij doet. Beetje bij beetje gaat de helm wat van de schouders. Zo weten we al dat Stomp's echte voornaam Eden is en dat hij opgroeide als zoon van een meid van het kasteel Knightsgrave. De spoken waarvan sprake in de titel zijn dan ook die die in het hoofd van Stomp/Eden zitten. Alle onrecht dat hem werd aangedaan in zijn jeugd waren de drijfveer om zijn onwettige daden te staven.

http://bdi.dlpdomain.com/serie/visuel/BDA_6235/1.jpg

Bij het raken aan een icoon uit je verleden is een mens altijd wat onwennig. Er zijn dingen waar je niet aan komt. Bij het uitbrengen van Stomp zat dat gevoel ook zeer hoog. Men hoeft niet te weten te komen waar die man vandaan kwam en wat zijn drijfveren waren voor zijn wandaden. Hij was daar plots zonder boe of bah en dat werd aanvaard.

Het was dan ook met enige reserve dat deze strip ter hand werd genomen. Maar al snel werd de achterdochtigheid op de achtergrond verdrongen en was er nood aan meer. Meer weten, meer aanvoelen, meer feedback. Of hoe een 'stomp' in de maag een lust voor het oog wordt.

Dit is dus een zeer geslaagd experiment. Een prachtig opbouwen van gegevens zonder ineens het plot te verraden. Langzaam bitjes en beetjes lossen en je dan op je honger laten zitten. Maltaite en Coman spelen met je voeten tot je d'er horendol van wordt. En dat is nou net wat we willen.

http://www.cobra.be/polopoly_fs/1.1794057!image/3934110563.jpg_gen/derivatives/landscape670/3934110563.jpg



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.