Recensie

Philemon (HUM!) 17 De trein naar straks


De reis naar straks is het laatste album van de hand van Frédéric Othon Théodore Aristidès, kortweg Fred. Deze verteller-tekenaar deed er wegens velerlei redenen vele jaren over vooraleer hij de reeks “Philemon” eindelijk voltooide. Bovendien werden de albums nooit op een deftige en volledige manier uitgegeven in onze contreien. Maar daar is dus verandering in gekomen.
Met de uitgave van dit boek brengt uitgeverij Hum zijn doelstelling om alle Philemonavonturen in de Nederlands taal te publiceren dus weer een stuk dichter. 7 albums gedaan, nog 10 te gaan. Ondertussen is deze jonge uitgeverij voor en door stripliefhebbers reeds gestart met de uitgave van een tweede reeks, namelijk ‘Tex Willer’. Maar dat is een ander verhaal… ;-)
http://www.du9.org/wp-content/uploads/2013/03/Fred-Le-train-o%C3%B9-vont-les-choses-bandeau-780x290.jpg
In dit allerlaatste avontuur is een Lokkoppootjes vast komen te zitten in het moeras. Langzaamaan verzamelen zich diverse oude bekenden rondom dit bijzondere voertuig dat niet loopt op hout of elektriciteit, maar op droomstoom. Daarna ontspint zich een magische en surrealistische reis doorheen een bizarre wereld. De laatste reis, want Fred rond het verhaal na 16 albums passend af. In het Nederlands is dit in 17 albums omdat, in tegenstelling tot onze zuiderburen, de 2 eerste verhalen elk een apart album kregen zodat elke letter van “Atlantische Oceaan” (17 in totaal dus) een eigen boek kon krijgen. Wie de reeks kent, weet waarom dit belangrijk/leuk is.

Wie de albums van Fred kent, weet dat je je aan een waanzinnige reis mag verwachten. De hersenkronkels van de auteur slaan constant onverwachte wegen in. Of wat had je gedacht als we het hebben over Lokkoppootjes, droomstoom, een tunnel der verbeelding en nog zoveel meer? Hiermee is ook direct de sterkte van het album vermeld: het originele en van fantasie bulkende verhaal noopt onze hersenen een versnelling hoger te schakelen wat de inbeelding betreft.
Of het verhaal ook een jonger publiek zal aanspreken is echter de vraag. Dit voldoet immers niet aan de roep naar veel blitse actie met een minimum aan afleidende teksten. Maar goed, ik denk ook niet dat de uitgevers dit doelpubliek beoogt hebben.

De tekeningen doen, zoals te verwachten van een album dat dateert van het jaar 1987, oubollig aan. Je merkt het aan het tekenwerk zelf, maar ook aan de kadrering die klassiek is. Toch breekt de tekenaar al eens door de kaders en gaat hij een probeersel niet uit de weg. Het maakt dat dit boek een charmant geheel vormt waarvan je, weggezakt in een knusse zetel, lekker melancholisch kan genieten. Ik kon het wel smaken, na alle grafische (computer)geweld dat me vaak bestookt.
http://static.skynetblogs.be/media/149064/9782205037418_1354187192_redimensionner-thumb.jpg
Besluit: een mooi project van de heren (en dames?) van uitgeverij Hum, dat zeker zijn bestaansrecht heeft! Goed om weten: via de site van de uitgever is nog heel wat meer leuke en interessante info te vinden over deze reeks (en die van Tex Willer) en over zijn auteurs: www.uitgeverijhum.nl



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.