Recensie

Superman: De laatste familie van Krypton 1 Superman: De laatste familie van Krypton


Dit verhaal van Superman is weer een zogenaamd Elseworld verhaal. Dit wil zeggen dat het een op zichzelf staand verhaal is dat los staat van de gewone continuïteit van de Supermanverhalen. Het uitgangspunt en het einde van het verhaal hebben dan ook geen invloed op andere verhalen.
In dit verhaal is niet alleen baby Kal-El gered na de vernietiging van Krypton, ook zijn vader Jor-El en zijn moeder Lara hebben de ramp overleefd. Jor-El heeft een gigantisch schuldcomplex dat hij zijn planeet niet heeft kunnen redden en wil nu de aarde behoeden van de vernietiging. Naast de traditionele superheldendaden om natuurrampen te vermijden richt hij ook Jorcorp op, een firma die de Kryptonese technologie combineert met de slimste koppen van de aarde. Lara heeft een andere passie: zij smijt zich volledig op haar eigen nieuwe godsdienst die ook wereldwijd miljoenen volgelingen krijgt.
Leuk is dat Jor-El door de Guardians op het matje wordt geroepen omdat hij door zijn tussenkomsten al de helft van het DC universum heeft ontwricht. Door bijvoorbeeld Bruce Waynes’ ouders te redden en Oliver Queen vlug van zijn eiland te halen zijn Batman en Green Arrow nooit ontstaan!
Ondertussen loopt het verhaal wel weer parallel met het gekende Supermanverhaal als Lara besluit om Kar-El uit de voortdurende media-aandacht te houden door hem onder te brengen bij de Kents in Smallville. Waarna hij later richting metropolis trekt om journalist te worden, terwijl hij als Superman de rol van zijn vader overneemt. Ook Lex Luthor is ondertussen op het toneel verscheen als hij als jong genie onder de vleugels van Jor-El wordt opgenomen bij Jorcorp. Jor-El beschouwd Lex meer en meer als zijn volwaardige zoon. De ontwrichte vader-zoon relatie speelt een grote rol in het verhaal. Daarnaast zorgen ook de jongere zus Valora en jongere broer Bru voor de nodige problemen. Omdat de tweeling op de aarde is geboren hebben ze geen volledige superkrachten en daar kan Bru-El niet zo goed mee omgaan.
Dit is een leuk verhaal die toch een morele boodschap brengt: zonder familie en zonder samenwerken raak je nergens in het leven. De tekeningen van Renato Arlem konden me minder bekoren, soms heeft hij wat moeite om echte emoties op de gezichten te toveren, wat in deze familiekroniek wel belangrijk is, en ook de inkleuring is nogal emotieloos, maar gelukkig trekt het verhaal het boek wel over de zo gevaarlijke streep van de middelmaat!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.