Recensie

Bezette stad 1 Cedrus


Dit is een verhaal in twee delen. In dit eerste deel krijgt Jelle Kemp bezoek van een vriend uit Berlijn. Deze vriend is niemand minder dan Paul van Ostaijen, de beroemde Belgische dichter. Een moordenaar die de kranten Cedrus noemt vermoord archeologen. Toeval wil dat Kemp en van Ostaijen telkens aanwezig zijn als hij weer een moord pleegt. Aangezien Kemp’s vader ook een archeoloog is is Kemp bang dat Cedrus hem ook zal vermoorden. Hij probeert dit uit alle macht te voorkomen. In deel twee komen we ongetwijfeld achter de identiteit en het motief van Cedrus.

Ik zeg het niet vaak maar wat een moeite koste het mij om me door dit eerste deel heen te worstelen. Ik heb het album maar liefst vier keer naast me neer gelegd om het de volgende dag het weer op te pakken. Maar mijn moeite werd niet beloond. Ik zou me door nog een deel heen moeten ploeteren om te weten te komen hoe het afloopt. En dat bespaar ik mij liever. Ik ga dan ook niet opzoek naar het tweede deel.

Scenarist Ronny Matton schrijft een verhaal met enkele waar gebeurde elementen er in. Zo heeft er echt een dichter geleefd die Paul van Ostaijen heette. Ook was hij een tijdje ondergedoken in Berlijn omdat hij in België was veroordeeld voor smaad. Het hele Cedrus verhaal is verder fictie. Ik denk dat Matton een literaire strip heeft willen maken. Op zich is daar niets mis mee, maar in dit geval is het niet helemaal gelukt. Het verhaal hangt van toevalligheden aan elkaar. De heren zijn elke keer per toeval bij een moord aanwezig. Je zou dan denken dat één van beide heren dan de moordenaar zou moeten zijn, maar het is duidelijk dat dit niet het geval is. Misschien komt het omdat ik niet graag literatuur lees, maar ik kwam bij het lezen van dit album vaak niet door de lange lappen tekst heen. Matton heeft de neiging om erg vaak de mensen bij de naam te noemen, hoewel het wel duidelijk is wie wie is. Soms is het ook helemaal niet nodig om de naam van iemand te weten. Zo noemt hij de naam van Kemp’s advocaat. Bij het bedenken van het verhaal is het misschien belangrijk om hem een naam te geven, maar voor de lezer is het volstrekt onbelangrijk hoe hij heet. Hij heeft immers toch maar een kleine rol in het verhaal.

Is er dan toch nog iets positiefs over dit album te schrijven kun je je af vragen. En het antwoord daarop is: ja. De tekeningen van Christian Verhaeghe zijn erg mooi. Ze zijn heel gedetailleerd. Vooral de gebouwen en omgeving zijn prachtig. Er is zelfs ruimte voor enkele pagina vullende platen. Ook met de inkleuring is niets mis.

Maar ondanks dat blijft dit album niet in mijn boekenkast staan. Het gaat naar een boekenhandelaar op het Waterlooplein.

Bezette stad op Ratatouille TV



Dit is een recensie van een gebruiker.