Recensie

De hagenridder: A game of thrones prequel 3 Boek 3


De Hagenridder is een prequel op het beter bekende A Game of Thrones, naar de boeken van George R. R. Martin.

Dit ondertussen derde deel draait helemaal rond een zevenkamp, een soort godsgericht waarbij aanklager en beklaagde elk een team van 7 ridders samenstellen die elkaar bekampen. Eindpunt is of de dood van van de beklaagde (waarmee zijn schuld bewezen is), of die van de aanklager (en hiermee de onschuld van de beklaagde komt vast te staan), of tot de aanklacht wordt ingetrokken.

Een heel album over een duel van 7 tegen 7 in een tornooivorm, kan dat wel boeien? Het antwoord is ja!

Ser Duncan, de protagonist, wordt eerst gevolgd vanaf het moment dat hij beseft dat hij een team moet samenstellen en dat niet ziet zitten, dan weer hoop krijgt en uiteindelijk pas vlak voor de kamp een onverwachte 7e metgezel vindt. De zoektocht en de gesprekken worden uitgesponnen zonder langdradig te zijn. Ook de kamp zelf, van het aankomen op de plaats, de voorbereidingen, het gevecht zelf zijn niet raprap afgehaspeld. De gedachten die op zo'n momenten door Duncan gaan worden, vermoed ik, toch wel realistisch weergegeven.

Duncan overwint, maar pas nadat hij het gevecht niet meer benaderd als ridder, maar zoals hij vroeger in straatjes achter kroegen de overhand wist te halen.

Na de kamp is er plaats voor afscheid nemen van de gesneuvelden, woede en verdriet, maar ook respect voor de tegenstander.

Hoe diepgaand de psychologische benadering ook is, de tekeningen ondersteunen dit helaas niet altijd. De obligate paardenscenes zijn niet altijd geslaagd, ook de mimiek is soms eerder vlak. Jammer.

Geen heldenroman vol mantel- en degenaktie dus, wel een poging de mens achter de held weer te geven. Niet evident, maar zeker geslaagd.





Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.