Recensie

Sin City (Vliegende Hollander/Lion) 4 Die gele klootzak


Hartigan, één van de goede cops van Sin City, is aan zijn laatste uren bezig voor zijn vervroegd pensioen. Wat zeg ik? Zijn laatste uur! Niet dat hij daar zelf om vroeg, het is puur op aanraden van de dokter. Zijn hart is niet meer wat het moet zijn. Toch wil hij eerst nog die gestoorde Roark, zoon van de senator van deze groezelige stad, een lesje leren. Of misschien is het hem meer om het jonge slachtoffer van Roark, Nancy Callahan te doen, zijn vierde gijzelaar. Roark kikt op schreeuwende meisjes die hij verkracht en vermoord.

https://c2.staticflickr.com/2/1247/3172863932_c0b380801a_z.jpg?zz=1

Enfin om een lang verhaal kort te maken, op zijn eigen stijl tekent Frank Miller de poging van Hartigan om Callahan te bevrijden en tegelijkertijd neemt hij wraak op Roark door hem daar te treffen waar het meeste kwaad zit. Zijn arm en zijn ballen. Ook Hartigan laat in dit gevecht van zijn pluimen mede doordat zijn compagnon de route hem lafhartig neerschiet en komt op urgentie terecht waar hij langzaam terug op krachten komt maar ook de hele misdaad van Roark in de schoenen geschoven krijgt. Alleen Callahan kan hem redden maar wordt door Hartigan het zwijgen opgelegd. Zwijgen is voor haar het spreekwoordelijke goud. Ze beloofd hem twee dingen: de lippen op elkaar te houden en elke dinsdag een brief te schrijven naar Hartigan eens hij in de gevangenis zit. En dat doet ze getrouw, vijf jaar lang. Tot deze briefwisseling plots stopt....

https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRG9ael3eEky3ssIaFPBdWWoAzfE-DTB17cioGt5rSTrsu85Iv_0Q

De gele smeerlap is, ondanks de voorgaande prachtige delen, het tot op heden meest aangrijpende en spannendste deel van Sin City. Frank Miller heeft de kracht om je steeds op het verkeerde spoor te brengen, je in spanning mee te slepen in zijn verhaal, tekeningen, enfin in zijn verbeelding. Met De gele klootzak krijg je een slag in je gezicht bij het lezen van de goede die het moet opnemen tegen het corrupte, het misdaadmilieu, de politieke invloeden, ja zelf de liefde en dit alles ondergaat, niet uit zelfbehoud maar gewoon om het leven te redden van één persoon die voor hem meer betekenen zal dan heel zijn carrière of zijn klotepensioen.

Miller heeft dan nog de magische krachten om te spelen met enkel wit en zwart waarmee hij op een fantastische wijze de lawine van spanningen, actie en gevoelens kan vatten. Gebruikt hij zwarte pagina's en werkt hij met witte inkt of omgekeerd, het zal me worst wezen. Hoe hij zijn personages met fijne penstreken maar soms ook als grote schaduw tegen een fel licht of ruwe close-ups op papier zet verdiend respect. Als het verhaal op zich dan ook nog top is? Crown him King!

Minpuntje? Het woord Klootzak in de titel. Bastard kan misschien beter vertaald worden als bastaard of rotzak maar daar kan Miller natuurlijk niets aan doen. :-)

http://i.imgur.com/uPMnvQ3.jpg



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.