Recensie

Kronieken van de zwarte maan 0 In een wreed spel


http://i.imgur.com/InxwjId.jpg

Er was eens een kasteel op een heuvel, inmiddels deels vervallen. Een overblijfsel van vergane glorie. Dit kasteel herbergt een oude verbitterde edelman die onophoudelijk zijn fouten uit het verleden overpeinst. Hij slijt zijn nog resterende dagen in het kasteel omgeven door zijn stokoude honden en een oude wachter. Om de toren van het kasteel speelden loeiden en tolden er merkwaardig veel winden. Dit omwille van een jong meisje, de echtgenote van de edelman, die dagelijks de hoogste toren beklom om al zingend haar dromen onder woorden te brengen. Hoe mooier ze zong hoe harder de winden zoefden en suisden. Tot dusver niets aan de hand. Tot Lucifer heer der duisternis en Pazuzu prins der demonen tijdens een schaakspel besluiten om ieder een kind te maken. Met als doel dat deze kinderen de wereld veroveren om hierna op aarde de heerschappij der demonen uit te dragen. Pazuzu koos niet zomaar meteen de eerste de beste vrouw die zijn kind zou dragen. Zijn zoektocht duurde lang tot hij aangetrokken door een merkwaardig gezang weet krijgt van het jonge meisje. Zijn plan staat vast, dit wordt de moeder van zijn kind. Via allerlei listen en lagen weet hij samen met zijn tot mensen omgevormde duivelse creaturen via een glorieuze intocht de kasteelheer te overtuigen om zijn gevolg een tijdje onderdak te verschaffen. Al snel weet Pazuzu het hart van de kasteelvrouwe te veroveren en haar te bezwangeren. Waarna hij haar eens zijn taak volbracht in de steek laat. Als het kleintje wordt geboren wordt het door zijn moeder afgeschermd voor de kasteelheer. Wismerhill, zo wordt het kind genoemd groeit op in vrede en voorspoed. Iets wat niet naar de zin is van Pazuzu. Hij neemt de kristalheldere lach van het kind mee naar de oren van de oude kasteelheer. Die bij het aanschouwen van het kind in blinde woede ontsteekt en zijn eega als straf van de hoogste toren gooit. Na de dood van zijn moeder wordt het leven van het joch een aaneenschakeling van pesterijen en zware werkzaamheden. Hoe ouder hij wordt hoe meer zijn haat groeit tegen de man die zijn moeder vermoorde. Maar af en toe zijn er ook goede dagen waarop hij met zichzelf in het reine komt en het harde leven aanvaard. Maar telkens het geluk om het hoekje komt piepen gooit zijn verwekker roet in het eten. Wat leid tot een ultieme confrontatie tussen Wismerhill en zijn kwelgeest. Waarna hij spoorslags het kasteel verlaat en zijn jeugd voorgoed achter zich laat waarna de “Kronieken van de Zwarte Maan” aanvangen.

http://i.imgur.com/BL26QXh.jpg

Het eerste album van deze serie verscheen begin 1992 bij uitgeverij Arboris. Ondertussen verschenen er bij deze uitgever reeds zestien albums van het uiterst populaire “Kronieken van de Zwarte Maan”in de reguliere serie en twee Zwarte Maan Specials. Aan deze reeks werkten meerdere tekenaars mee. Olivier Ledroit nam de eerste vijf delen voor zijn rekening en tekent tot op heden nog de covers. De verhalen in de albums zes tot en met veertien werden uitgetekend door Cyril Pontet waarna Fabrice Angleraud het stokje tot op heden overneemt. Het scenario van Froideval is gewelddadig en bloederig maar is doorspekt met de nodige humor. Humor waarbij soms het bloederige en gewelddadige naar de achtergrond verschuift. Een stempel drukken op deze serie is niet echt makkelijk. Het is een soort van zwerftocht doorheen de wereld van Heroic fantasy Laten we het gewoon houden op een uiterst gewelddadig en duivels sprookje met romantische getinte inslag waarbij het lot van de mensheid op het spel staat. WG.

http://i.imgur.com/TvfVC5b.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.