Recensie

Buck Danny 54 La nuit du spectre


http://i67.tinypic.com/21ecbdg.jpg

Dit album is deel 1 van een tweeluik. Deel 2 gaat heten “Defcon One”.
In mijn beoordeling neem ik mee, dat aan dit album een team van luchtvaartdeskundigen gewerkt heeft, waaronder de scenarist en ex legerpiloot Fréderic Zumbiehl, CEO en piloot Alexandre Parengaux, documentalist Samuel Prétat en Francis Winis (zie voorgaande album). Tekenaar Gil Formosa vermeldt in Spirou 4046, dat zijn vader legerpilot is geweest, vandaar zijn interesse voor de luchtvaart. Formosa heeft ook een eigen luchtvaartstripserie: “Bowen”. Zijn echtgenote Isabelle Formosa heeft het album, wat 46 platen telt, ingekleurd. (Blauw blijkt haar favoriete kleur).

De hardcover ziet er prima verzorgd uit en er zit zelfs een brochure in voor deelname aan een quiz, waarmee de winnaar van de hoofdprijs copiloot op een jet mag zijn. Op de achterzijde van deze brochure maakt de uitgever reclame voor de Buck Danny reeks. Opvallend daarbij is, dat het tegenvallende vorige album niet genoemd wordt, maar deel 52 van Francis Bergèse uit 2008.
Op de album cover staat Buck Danny met een wat uitgerekt “Joe Dalton” gezicht getekend (zie Lucky Luke reeks), maar op de gelimiteerde zwart/wit uitgave heeft Gil Formosa dit gecorrigeerd. Ook de TX-60 SPECTRE jet op de achtergrond is op deze zwart/wit uitgave beter uitgewerkt.
Buck draagt een F-35 outfit, maar zijn helm is van een F/A-18A, type "JHMCS”.
Scenario cover-tekening heeft gelijkenissen met Buck Danny album nr. 49.

In de inleiding op de website van Dupuis staat bij dit album onder andere, dat Jane Hamilton, alias Lady X, definitief wraak wil nemen op Buck Danny door een oorlog tussen de V.S. en China uit te lokken en het vliegdekschip USS Ronald Reagan (CVN-76), waarop Buck Danny gestationeerd is, tot zinken te brengen. Dat laatste is sedert beëindiging van WO-II trouwens niet meer gebeurd. Op de USS Oriskany (CV-34) na dan, maar dat was vanwege een groot ongeval aan boord tijdens de Vietnam oorlog. Mission impossible, of laat Zumbiehl China de carrier-killer “Dong Feng 21D” gebruiken?
Met de uitvoering van Lady X’ doel heb ik wat moeite: waarom zou je een WO-III ontketenen met vele onschuldige doden als het om een persoonlijke wraak gaat op één persoon, te weten kolonel Buck Danny. Zijn er geen andere manieren…, maar afin.
Voor het eerst staat Lady X niet aan het hoofd van een bende huurlingen, maar werkt ze samen met een ultra-rechtse Japanse captain-of-industry en diens zoon.

Dit is het 3e scenario van Fréderic Zumbiehl voor de Buck Danny reeks, voor tekenaar Gil Fomosa is het de eerste keer. Zijn voorganger Francis Winis is na tegenvallende (teken-) resultaten met deel 53 en de 1e 15 pagina’s voor dit album eind december 2014 door uitgever Dupuis ontslagen (bron: Winis).
In het voorwoord (Spirou nr. 4045) geeft Zumbiehl aan grote fan van personage Sonny Tuckson te zijn, wat helaas te merken is aan zijn irritante en ongeloofwaardige gestuntel in dit album.
De tekenstijl van Formosa zit dicht tegen die van Francis Bergèse aan, maar ik vind het tekenniveau in zijn eigen reeks “Bowen” beter. De actie-scenes in dit album zijn daarentegen prima:

http://i66.tinypic.com/e701uf.jpg
Ja, ja, goed gezien: bij Zumbiehl kan een jet zelfs naar achteren vuren. © GF, 2015

Tja, en dan de uitvoering van het scenario van Zumbiehl en het tekenwerk van Formosa. Heb er nogal wat fouten en inconsistenties in vastgesteld, jammer. Hierbij rekening houdende met het team wat aan dit album gewerkt heeft en hoe wijlen Charlier met deze langlopende reeks altijd is omgegaan. Ik wil er toch enkele uitlichten. Verdeel daarvoor gemakshalve dit verhaal in 2 hoofstukken: “Luchtvaart” (plaat 1 t/m 34) en “James Bond” (plaat 35 t/m 46).
Het 2e hoofdstuk is namelijk een ongeloofwaardig James Bond -achtig verhaal, maar sluit wel mooi aan bij de albumtitel waarin “SPECTRE”. Maar liefst 12 pagina’s voor de ontdekking dat Lady X achter alle ellende zit. Oprekken verhaal tot tweeluik?
Op de platen 12 t/m 14 wordt de Japanse Lt-kolonel Keiji Nishiwa met wat tamtam geïntroduceerd, maar we zien hem in het 1e hoofdstuk niet meer terug; in het 2e hoofdstuk blijkt zijn enigste bijdrage Buck en Sonny te introduceren bij zijn zus Suki Nishiwa, die een geheim agente blijkt te zijn. Op plaat 45 noemt Sonny haar zelfs “Bond Girl”. Suki domineert dit 2e hoofdstuk, waarin Buck Danny voor het eerst niet de regie heeft. Suki heeft zelfs een James Bond gadget!

Buck Danny en zijn trouwe vrienden Jerry Tumbler en Sonny Tuckson zijn gestationeerd op de USS Ronald Raegan (CVN-76), maar op plaat 9 zien we ineens op het vliegdek “77” staan: is CVN-77, of wel de USS George H.W. Bush:

http://i67.tinypic.com/2a600te.jpg

Op plaat 4 vliegt in Hawaii een Cessna met Britse registratie (G[il]-ISA[belle Formosa]) te laag over en te dicht bij het strand met een lokale reclamebanner. De piloten in het team weten dat dit niet toegestaan is; had dan een defect aan de Cessna (172?) ingebracht, meteen geloofwaardige scene.
En Hawaii valt onder de V.S. De prefix in de registratie valt dan tussen N0 en N8; “G” is de prefix van de U.K. en het is niet aannemelijk, dat een 1-motorige Cessna die afstand naar Hawaii overbrucht zal hebben. (Juiste toestel registratie voor Hawaii is te googelen op bijvoorbeeld “Cessna Rental Hawaii”).
Formosa is hier ook ff gemakzuchtig: op deze pagina 2x dezelfde Cessna, waarvan 1 in spiegelbeeld:

http://i66.tinypic.com/sv2wpf.jpg
Op plaat 8 staat voor type drone de Northman RQ-47B. Dit zal een samenvoeging zijn van de Northrop Grumman X-47B, maar meestal worden in de Buck Danny reeks de werkelijke type aanduidingen gegeven, zoals ook de andere toestellen in dit album, op de fantasie-jet van Lady X na: de TX-60 SPECTRE.
Pagina 12: het hoofd van Buck Danny is plotseling gekrompen; gelukkig maar tijdelijk:
http://i63.tinypic.com/fz12ty.jpg
Hier is ook Formosa’s tekenstijl aan te herkennen: geregeld zijn zijn personages wel erg breed geschouderd.

Plaat 16: Lady X heeft binnen haar gelederen een tegenstander: Sato Yamasaki, de jaloerse zoon van de captain –of –industry Junichiro Yamasaki, maar met dit interessante gegeven wordt in dit verhaal niets gedaan; integendeel, op de laatste pagina vertrekken ze gebroederlijk. Verschoven naar 2e deel?
Op plaat 22 wordt de door Lady X neergeschoten Jerry Tumbler uit het water gered, maar zijn "Life preserver LPU-36/P" is in-actief. Een LPU-36/P komt echter onmiddellijk in actie bij aanraking met water en moet door deskundigen weer geleegd worden (zie ook bijna onderaan deze webpagina). En Jerry is een superman, want na deze reddingsactie is hij meteen weer “on duty”.
Op plaat 23 vertrekt Buck Danny vanaf vliegveld Kardena op eiland Okinawa met een USAF F-22 Raptor. Maar Lady X, die met haar TX-60 SPECTRE al nooit hoeft bij te tanken, weet meteen dat Buck Danny de piloot is (hoe? Immers, Buck is normaliter toch US-Navy piloot op de CVN-76?!), en ze haalt hem op spectaculaire wijze neer.
Tenslotte, op plaat 38 ziet Buck Danny door een ruit een slanke dame op de rug en weet meteen dat zij Lady X is…. Lady X veranderde toch steeds haar looks?!
En het einde van dit verhaal is ook erg James Bond achtig… Sato Yamasaki blaast de fabriek van zijn vader op, inclusief zijn werknemers, die echter niets met Lady X’ vendetta te maken hebben. Suki constateert vervolgens op veilige afstand, dat nu al het bewijsmateriaal weg is. Dat betwijfel ik in deze tijd van forensisch speurwerk.

Juist vanwege een tegenvallende deel 53 “Black Cobra” en nogmaals, gezien het team wat er aan dit album heeft gewerkt, had ik meer verwacht. Halen “deadline”?

Om positief te eindigen: Jane Hamilton, aka “Lady X”, zoals ze er vanaf deel 16 al uit had mogen zien:
http://i68.tinypic.com/10dv7o6.jpg
© GF, 2015







Dit is een recensie van een gebruiker.