Recensie

Nomaden 1 Nomaden


http://i.imgur.com/WkerB3Z.jpg

Dagelijks steken duizenden mensen oceanen en grenzen over op de vlucht voor oorlogsgeweld, politieke afrekeningen of wegens een andere geloofsovertuiging dan die van hun belagers. Een groot deel onder hen is op zoek naar werk een veilig bestaan en het zicht op een beter leven. Of Europa waar ze massaal binnenstromen dit alles kan waarmaken is maar de vraag. Zeker als men via de media verneemt dat zes op de tien allochtonen werkloos is en de overigen bijna allen tewerkgesteld zijn in wat wij een onfatsoenlijke job noemen. Iets wat ook de Spaanse tekenaar Xosé Tomàs opmerkte. Zijn strip “Nomaden” belicht een deel van bovenstaande problematiek. Hij schetst ons een indringend beeld van een achttal vrouwen. We zetten hun namen even op een rij: Fatima, Sasha, Mercedes, Asunción, Lupe, Ghalia, Alma, en Nawal. Allen kwamen ze naar Europa op zoek naar een beter leven. Maar de werkelijkheid is heel wat harder dan zij zich voorstelden. Eentje beland er in de prostitutie, stuurt maandelijks geld naar het thuisfront en doet alsof haar leven op rolletjes loopt. Een andere kan na een zwaar ongeval waarbij haar vader betrokken is niet huiswaarts keren omwille van haar illegaal verblijf in het land. Haar werkgeefster zet haar zelfs voor het blok. Als ze vertrekt zit een terugkeer er niet meer in. Of wat te denken van een zwarte dokter, de beste in haar professie, die een racistisch iemand zijn beide ogen red. Die haar zelfs bedankt daar hij door het verband op zijn ogen haar kleur niet kan zien. Gelaten zonder te reageren doet ze haar werk en ondergaat lijdzaam zijn tirade over allochtonen. Toch proberen al deze vrouwen hun waardigheid te behouden. Iets wat niet iedereen lukt, ze raken teleurgesteld en ver weg van geliefden en vrienden ondergaan ze gelaten hun lot. Het is zelfs zo dat een deel onder hen hun menselijkheid verliest waardoor ze steeds verder worden meegezogen in een wereld van pijn en liefdeloosheid waardoor ze uiteindelijk niet langer echt genieten van het leven maar simpelweg proberen te overleven.

http://i.imgur.com/cgfXjMo.jpg

Via deze strip wil tekenaar / scenarist Xosé Tomàs deze vrouwen een identiteit bezorgen en hen ontrukken aan hun naamloos bestaan. Hij beeld hun huidig leven uit via acht kortverhalen die ons niet echt kunnen opvrolijken. Hij brengt personages van vlees en bloed. Hij toont hun gevoelens, voor zover ze die nog hebben, laat hen wenen of angstig kijken al naargelang de situatie waarin ze zich bevinden. Alle tekeningen worden zonder uitzondering ingekleurd met donkere tinten waardoor hun verloren hoop en geloof in onze Europese gemeenschap extra geaccentueerd wordt. Slecht één verhaal getuigd van een vleugje optimisme namelijk dat van Nawal die min of meer in aanvaard wordt binnen de gemeenschap waarin ze leeft. Er is dus toch nog ergens hoop op een beter bestaan? WG.

http://i.imgur.com/7qZTZKq.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.