Recensie

Sherlock Holmes & de vampiers van Londen 1 De roep van het bloed
2 Dood en levend


Mei 1891. Sherlock Holmes komt om het leven in de watervallen van Reichenbach wanneer hij tegenover zijn ergste tegenstander staat, professor Moriarty. Of dat zegt de pers tenminste. Een verzonnen verhaal, want Holmes leeft wel degelijk en wil van zijn veronderstelde dood profiteren om de wereld rond te reizen. Maar gewone stervelingen kun je misschien gemakkelijk om de tuin leiden, anderen laten zich niet zo gemakkelijk overtuigen. Holmes ziet zijn plannen gedwarsboomd wanneer de Londense vampiers zijn spoor terugvinden in Parijs…

Hier begint het avontuur van Sherlock Holmes mee. Holmes wordt door vampiers ingehuurd om een losgeslagen vampier onschadelijk te maken. Je zult hieruit al merken dat dit geen gewone Sherlock Holmes detective is. Dit is mijn eerste kennismaking met Sylvain Cordurié die voor het scenario zorgde. Hoewel ik meer van de oude Hammer horror hou dan van de bloederige horror van tegenwoordig vind ik dit toch een hele goede strip. Er komen in deze strip enkele bloederige scenes voor, maar het is geen overdaad aan geweld. Ik noem het voor het gemak maar even functioneel geweld. Er zit ook diepgang in het verhaal, zo vraagt Holmes aan een vrouwelijke vampier of ze geen haat voelde voor degenen die haar het leven ontnamen. Ze antwoord dat ze door het leven te verliezen de eeuwigheid won, een ruimere kijk op de wereld kreeg en meer intense gevoelens beleefde. In tegenstelling tot dat leven van Holmes heeft de leegte in haar bestaan plaats gemaakt voor vervulling en een gevoel van overvloed.

Voor Watson, de vaste sidekick van Holmes, is er in dit album geen plaats. Aan de ene kant vind ik dat wel jammer, maar aan de andere kant hoef ik de uitspraak ‚Elementary, my dear Watson’ ook niet aan te horen. Ik heb mij aan die uitspraak in de Sherlock Holmes films veelvoudig geërgerd. Met name omdat Conan Doyle dit nooit zo geschreven heeft. Maar nu dwaal ik af.

De illustraties van Vladimir Krstic, alias Laci, zijn erg realistisch. Hij heeft ook oog voor detail, interieurs en gebouwen zijn ook prachtig getekend. De gewelddadige scenes zijn zeer intens weer gegeven. Er zit heel veel dynamiek in.

Wel moet ik even vermelden dat de cover getekend is door Jean-Sébastien Rossbach. Ook prachtig gedaan trouwens.
Axel Gonzalbo verdient ook een pluim voor de inkleuring van dit album. Hij gebruikt tinten die de tijd van het gaslicht goed weergeven.

Deze strip in twee delen komt uit de collectie 1800 van uitgeverij Daedalus. Ze hebben kosten nog moeite gespaard om een mooie uitvoering van deze strip te maken. Het is op goede kwaliteit papier (gestreken papier) gedrukt en de harde kaft is met spotvernis (gedeeltelijk glanzend gemaakt) behandeld.

Dit is mijn eerste kennismaking met dit nieuwe genre wat detective met horror vermengt en het smaakt zeker naar meer.

Sherlock Holmes op Ratatouille Tv



Dit is een recensie van een gebruiker.