Recensie

Fake vintage book covers 1 Striped for pleasure


Bent U klaar voor een stukje literatuurgeschiedenis?

Terwijl de 20ste eeuw heel wat grote namen in de VS liet zien, denk maar aan Hemingway, Scott Fitzgerald, Steinbeck of Truman Capote, was er ook wat minder hoogstaands te vinden voor lezers. Eerder leesvoer dan literatuur eigenlijk.

De verhalen werden gepubliceerd in een goedkope tijdschriftachtige versie. Om de kosten te drukken werd er gebruik gemaakt van minderwaardig papier, gefabriceerd uit houtpulp. Vandaar de weinig vleiende naam pulpliteratuur.

Inhoudelijk hadden de verhalen hoogstens een ontspannende waarde. Als je het al niet voor de inhoud koopt dan toch misschien wel voor de verpakking, moeten uitgevers gedacht hebben. Het gevolg was dat veel van die pulpromannetjes een cover kregen met daarop een jonge dame, voorzien van weelderige vormen, schaars gekleed, of toch zodanig dat elke lichaamsplooi door de strak aanspannende diep uitgesneden jurken met hoge split zichtbaar werd.

Omdat deze covers zo belangrijk waren voor de verkoop werd vaak eerst de cover gemaakt door een artiest, waarna er aan een schrijver gevraagd werd om bij die cover een verhaal te verzinnen. Het lijkt de omgekeerde wereld, maar het toont anderzijds ook wel wat de relatieve waarde van cover tov verhaal was.

Kristof Spaey, die U nog wel kent van de trilogie Misschien/Nooit/Ooit en meer recent Anders, maakte een heel album vol met, zoals de titel het al aangeeft, fake vintage book covers.

De vlag dekt volledig de lading: pagina na pagina covers die hadden kunnen dienen om pulpromans te sieren. Hadden kunnen, want ze zijn fake.

Meer dan alleen maar tekeningen van vrouwen die de lezer proberen te verleiden heeft Spaey ervoor gezorgd dat het ook echt covers lijken. Een prijsaanduiding in de hoek, een tot de verbeelding sprekende titel met suggestieve ondertitel, overal ook de naam van een auteur. Meerdere covers zijn afkomstig uit een reeks, en zijn ook als dusdanig herkenbaar.

Het had zo maar een artbook over de geschiedenis van dergelijke covers kunnen zijn, maar dat is het niet. Alle illustraties zijn immers door dezelfde Spaey gemaakt en in een zelfde periode. Er is dus geen variatie en geen evolutie in stijl. En desondanks blijven de tekeningen boeien.

http://www.facts.be/assets/Boekje04-cover.jpg

Kristof Spaey tekent de vrouwenfiguren in een soepele stijl die doet denken aan die uit vooral de jaren vijftig. De hoofdtonen in zijn kleurenpallet zijn aards, bruinachtig oker. 1 pagina met foto's bewijst dat hij zijn modellen laat poseren om dan de meest geschikte foto als voorbeeld te gebruiken. De houding van de jongedame op de cover van de ernaast staande pagina is immers identiek aan 1 van de foto's.

Deze cover heeft trouwens als naam van de fake auteur Giorgio Moroder, en de titel is "What a Feeling".
Een andere cover, door ene Franklin Miller, heeft als titel "A Dame to Kill for" met als ondertitel "There is no Justice without Sin".
Christopher Isaak is dan weer de auteur van pulproman "Wicked Game".
Ga zo maar door...
Leuke trouvailles die het lezen en kijken nog aangenamer maken.

https://kristofspaey.files.wordpress.com/2012/07/vintage-0405.jpg?w=640

Kristof Spaey heeft zich duidelijk geamuseerd met het ontwerpen van deze fake covers. Of, om Flashdance te parafraseren, "Take your passion and make it happen!".

Dit album is een hommage aan vergeten artiesten die de cultuur van de VS in de 20e eeuw mee bepaald hebben. Een verzorgde uitgave, hardcover, mooi glanzend papier, een inhoud die leuk om te bekijken is. Allesbehalve pulp dus.




Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.