Recensie

Jommeke 278 Het Nianmonster


Jommeke heeft op zijn kloeke 60 jaar al heel de wereld gezien. In dit album vertrekt hij naar China, waar de begijntjes bij nichtje Rosalieke verblijven en zijn hulp inroepen. Er duikt immers een monster op, waarvan Gobelijn haarfijn kan uitleggen dat het maar een legende is, maar toch zorgt het nianmonster er voor dat de vissers hun aalschovers verdwijnen en bovendien Rosalieke ontvoerd wordt.

Een zoveelste verhaal van Jommeke dat ongemerkt tussen de plooien van de tijd zou verdwijnen, ware het niet dat scenario en tekeningen van de hand van Sarina Ahmad-Nys zijn. Zij is de kleindochter van Jef Nys.

Nu zijn er bepaalde branches waar nepotisme hoogtij viert. Politiek om maar iets te noemen. Om verkozen te raken is het belangrijk om hoog genoeg op de lijst te staan, zeg maar een verkiesbare plaats. En dan is een kopstuk uit de partij als vader belangrijker dan eigen kwaliteiten.

In andere branches is eigen talent wel noodzakelijk. Hebt U immers al van scorende telgen uit het nageslacht van Pélé of Maradonna gehoord? Toegegeven, de zonen van Cruyff en zijn op veel vlakken tegenpool Beckenbauer haalden ook een behoorlijk niveau, maar geenszins dat van hun illustere vaders. Zelfs al haalde Jordi de selectie van Oranje. Nu ja, "zelfs"...

Ander voorbeeld: Paloma en Paulo Picasso: ooit enig kunstwerk van gezien? Nazaten van Rubens? Permeke junior?

Ook in het stripmilieu is talent niet vaak erfelijk. Er is het voorbeeld van vader Willy Maltaite die Stomp creëerde terwijl zoon Eric over dezelfde figuur een veel gesmaakt album maakte. Maar jonge Vandersteentjes, Sleentjes of Merhootjes staan niet in mijn boekenkast.

Dat de kleindochter de fakkel over kan en mag nemen van haar illustere grootvader is dan ook uitzinderlijk genoeg om er voldoende aandacht aan te besteden. Jammer genoeg is ook hier het talent niet erfelijk gebleken, zelfs niet na overslaan van een generatie. Sarina heeft er jaren over gedaan om Jommeke vlot op papier te krijgen en dat is dan wel behoorlijk gelukt. Maar haar perspectieven en achtergronden getuigen toch eerder van een pover ambachtsmanschap.

http://stripgids.org/wp-content/uploads/2015/12/Nianmonster_2.jpg

Ook het verhaal hangt met haken en ogen aaneen. Er zij soms grote sprongen nodig om de situaties aan elkaar te kunnen breien.

Het is algemeen bekend dat grootouders vrij mild over de talenten van hun kleinkinderen oordelen. Dat is op zich een goede zaak, daar dienen grootouders ook voor. Soms echter oordelen ze té mild, zo blijkt.

Het kan enkel maar beter worden. En die hoop is wel gegrond want door het album heen verbeteren de tekeningen wel. We wachten voorlopig dus beter nog wat af om een definitief oordeel te vellen over kleindochter Nys.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.