Recensie

Kale kop 1 Werkloos hartje


http://i.imgur.com/U3QVZRC.jpg

Om één of andere reden komt ieder onder ons wel eens in een ziekenhuis terecht. Hetzij als bezoeker of hetzij als patiënt. Maar wat er zich dagelijks achter deze muren afspeelt daar hebben we het raden naar. Iedere afdeling heeft zo zijn eigen specifieke gevallen. Eentje van die gevallen is Zita, een dertienjarig meisje van Marokkaanse afkomst, dat al meer dan negen jaar op de kinderafdeling verblijft. Ze lijd aan een vorm van leukemie en door de behandelingen die ze onderging verloor ze een deel van haar kapsel. Kordaat schoor ze de laatste plukjes haar af en daardoor gaat nu door het leven met een kale knikker. Iets wat haar niet echt stoort, maar wat haar wel een geslachtloos uiterlijk oplevert. Toch geniet ze volop van het leven. Zij is het zonnetje dat leven brengt op de kinderafdeling. Ze beschouwt de bezoekers, dokters, verplegend personeel en haar medepatiënten als haar familie. Met als reden, haar moeder heeft haar gedurende die negen jaar dat ze in het ziekenhuis verblijft zelden of nooit opgezocht. Zij beschouwt de ziekte van haar dochter als een straf van Allah, die ze als moeder, omwille van haar fouten die ze beging, moet ondergaan. Toch krijgt ze net als alle vrienden van Zita, die deel uitmaken van haar leven in het ziekenhuis, een uitnodiging om Zita's dertiende verjaardag mee te komen vieren. Een feestje waar Zita echt naar uitkijkt. Net als naar het bezoek van haar moeder.

http://i.imgur.com/K7LCyZQ.jpg

Scenarist Zidrou, een man die werkelijk van alle markten thuis is, weet het geheel sereen te brengen. Hij doet dit op een gewiekste manier, weet humor en ziekte perfect met elkaar te verbinden. Het scenario lijkt eenvoudig, maar hij weet op sublieme wijze een ernstige ziekte onder de aandacht te brengen. Hij toont ons een Zita vol levenslust, maar eentje die nooit het achterste van haar tong laat zien. Voor het grote publiek houd ze zich kranig, maar achter de schermen valt haar masker af. Wordt ze terug het kleine meisje met haar angsten en pijn. Een meisje dat intrigerende gesprekken voert met de dood en weent om de afwezigheid van haar moeder. Zidrou slaagt erin om op een treffende en ontroerende manier al deze woorden en emoties realistisch over te brengen. Hij laat de lezer niet achter met een wrang gevoel, maar toont hoe mooi het leven kan zijn zelfs als men ernstig ziek is. Het is tevens een ode aan het verplegende personeel, de dokters en ja zelfs de poetsvrouwen die dagelijks klaarstaan om het de patiënten zo aangenaam mogelijk te maken. Het geheel wordt in beeld gebracht door Serge Ernst (De Zappers, Knipoogje van Ernst, William Hazenhart) een man met een schijnbaar simpele tekenstijl, maar dan eentje die zich uitstekend leent voor dit verhaal. Bij Ernst geen afgelikte plaatjes, hij neigt zelfs iets of wat naar het komische genre, maar hierdoor wordt de luchtige toon van het scenario mooi geaccentueerd. Zijn tekeningen ademen sfeer uit, hij weet emoties en pijn perfect over te brengen. Ernst en Zidrou namen wellicht een risico om een ziek kind op te voeren in een strip. Altijd een heikel iets dat bij velen heel wat gevoelens zal opwekken. Maar dit album, het eerste in de rij kan ons inziens uitgroeien tot een ware topper. 2016 is alvast goed ingezet met dit album. WG.

http://i.imgur.com/4G3xImJ.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.