Recensie

Solo (Dark Dragon) 3 De overlevenden van de chaos


http://i.imgur.com/kLUCaMm.jpg

Solo voelt zich uitstekend ingeburgerd in de rattengemeenschap die hem met open armen ontving. Hier leeft hij samen met Lyra, de liefde van zijn leven. Toch loopt in deze woestenij niet alles van een leien dakje. Het is voor de ratten een dagelijkse strijd om te overleven. Niet alleen moeten ze zich beschermen tegen de barre weersomstandigheden. Ook de jacht op de meest vreemde monsters, die de gemeenschap van voedsel moeten voorzien, wordt steeds moeilijker. Ze moeten niet alleen uitkijken om niet opgevreten te worden door hun prooi, ook de apengemeenschap eist steeds meer hun aandacht op. Deze creaturen werken samen met de mens om vrouwelijke ratten op te pikken. Waarna deze ratten als fokdieren door de mensen worden uitgebuit. Met als doel dat de jongen die geboren worden in gevangenschap gebruikt worden als voedsel voor de mens. Kommer en kwel alom dus! Maar het kan nog erger. Dit onder de vorm van Grande, een oude vriend van Lyra die onderdak zoekt in de kolonie. Onderdak dat hem bezorgd wordt door Lyra. Die voorstelt dat Grande bij haar en Solo intrekt. Iets wat niet echt naar de zin is van Solo. Hij ziet in Grande een rivaal die Lyra wil inpikken. Na een hoogoplopende ruzie trekt Solo opnieuw de wijde wereld in en het gevaar tegemoet. Echter zijn verblijf in de kolonie heeft zijn zintuigen afgestompt. Hierdoor is hij minder alert voor het gevaar, wat hem bijna fataal wordt. Om één of andere reden haalt de rat die hem bespied de trekker van zijn geweer niet over. De rat nodigt Solo zelfs uit in zijn onderkomen. Waar Solo ontdekt dat deze rat zijn broer is in het gezelschap van zijn vader. Ons trio trekt een tijdje samen op, maar Solo kan Lyra niet uit zijn gedachten bannen. Hij besluit om weer te keren naar de kolonie. Neemt afscheid van zijn familie en haast zich huiswaarts. Bij aankomst wacht hem echter een teleurstelling. Het dorp werd vakkundig platgebrand en nergens is er een levende ziel te bekennen. Dan breekt er iets in Solo en schreeuwt hij zijn onmacht uit.

http://i.imgur.com/0PVzMEF.jpg

Oscar Martin, de tekenaar en tevens de scenarist, levert met dit derde en afsluitende verhaal van de serie, mooi werk af. Het gaat er iets minder gewelddadig aan toe dan in de eerste twee albums. Uiteraard is het geweld en de afschrikking steeds aanwezig in de loop van het verhaal, maar het bied ons ditmaal een beter inzicht op Solo. Een rat die droomt van een beter leven, maar die door omstandigheden en rusteloosheid gedwongen wordt om andere keuzes te maken. Hij is niet langer de geweldenaar, maar een eenzame rat die zijn geliefde mist. Wat zich uit in een depressie, hem de lust tot leven ontneemt en hem blind maakt voor het gevaar om hem heen. Wat wel eens zijn ondergang zou kunnen zijn. De tekeningen vullen perfect het scenario aan. Ze tonen ons een troosteloze wereld, een ware woestenij waar het moeilijk is om te leven of te overleven. Waar achter iedere rots of zandheuvel het gevaar loert. Het geheel is een pracht van een verhaal gevuld met geweld, eenzaamheid, troosteloosheid en geen of weinig zicht op een nieuw leven. Maar net zoals het gevaar loert achter iedere rotsblok bloeit er ergens ook nog een kleine kiem van liefde en van hoop. WG.

http://i.imgur.com/pUzaZyA.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.