Recensie

Inferno (Rossi) 1 Inferno


Dit album heb ik toch even moeten laten bezinken vooraleer ik er wat over kon schrijven. Niet dat dit boek me niet aanstond, integendeel! Maar het vormde toch een behoorlijk bevreemdende ervaring. Niet alleen omwille van de setting en het verhaal, maar ook door de tekeningen.
http://pqeditor.altervista.org/wp-content/uploads/2015/06/Raule-Rossi-INFERNO004.jpg
Toch eerst even het verhaal situeren. Sarah, een 24-jarige wicca (zo eentje van de goede soort die Moeder Aarde aanbidden), komt tegen haar wil terecht in de hel en wordt daar binnen de kortste keren ingelijfd bij het team van Lord Andras dat grote invloeden uitoefent op de wereldse gebeurtenissen. Daartegenover staan de engelen, die weerwerk trachten te bieden aan de slinkse plannen van de duivels.

Waarom vormt dit boek dan zo’n bevreemdend geheel, vraagt u zich af? Engels die tegen duivels vechten: niets nieuws onder de zon, toch? Wel, de hel is niet de hel zoals wij (en met uitbreiding de meeste auteurs) ons die meestal voorstellen. Het begint al met het uiterlijk van de meeste duivels. Behalve horens en vleugels, lijken ze erg veel op de mens (enfin, op dit moment toch). Ook de wereld waarin ze leven heeft alles weg van een erg menselijke stad. Maar het is vooral hun karakter dat niet aansluit bij het stereotype beeld dat zich in onze hersenpan heeft genesteld. Die wezens lijken helemaal niet zo slecht en verdorven als we denken. Het maakt dat het hoofdpersonage zich, ondanks haar grote terughoudendheid, al vrij gauw thuis voelt in haar nieuwe omgeving. Ze lijkt dan ook bereid zich te integreren en zelfs mee te werken aan de plannen van Andras die met zijn 30 legioenen de wereldorde tracht bij te sturen. Deze laatste is een invloedrijke en geliefde duivel die het beste voor heeft met Sarah. Of is het een en ander toch maar schijn? Voor een lange tijd weten we het niet. Het boek uitlezen is de enige manier om je een definitief oordeel te vormen.

116 bladzijden lang heb ik genoten van deze vertelling. De personages hebben alles om te begeesteren en ook het verhaal is de moeite waard. Tot op het einde blijf je je verwonderen over die vreemde wereld waarin Sarah zich bevindt en hoe ze onze wereld beïnvloeden.

Het taalgebruik is soms niet doorsnee. De auteur, Susanna Raule, bedient zich op bepaalde momenten van onvolledige zinnen of raar geformuleerde teksten. Ze passen wel bij de situatie en versterken het gevoel van verlorenheid en onzekerheid dat bij de protagoniste heerst. Het evenwicht tussen tekst en tekeningen zit trouwens wel goed: voldoende uitleg waar nodig, soms verschillende voor zichzelf sprekende bladzijden zonder uitleg.
http://pqeditor.altervista.org/wp-content/uploads/2015/06/Raule-Rossi-INFERNO019.jpg
Aan de hoekige tekeningen van Rossi moest ik even wennen, maar lang duurde dat niet. De hoekige en wat schetsmatige stijl zonder veel details toont alles wat nodig is. Ook met de expressiviteit zit het meer dan goed.

Besluit: het was een duivels genoegen om deze hel te betreden!


Weetje: Lord Andras was een muziekgroep uit de UK die bekend stond om z’n satanische muziek. Zie bv. http://www.metal-archives.com/bands/Lord_Andras/3540345705



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.