Recensie

Tara (Wielheesen) 1 Tara


In een stad, die best wel eens de jouwe kon zijn, woont Tara samen met haar moeder en haar speelgoedbeer Ieme in een hoogbouwflat. Haar beer is haar beste vriend en speelgenoot. Samen denken ze de gekste spelletjes uit. Tot op een dag Ieme over de balustrade duikelt, en neerploft in de struiken onderaan het appartementenblok. Tara gaat onverwijld Ieme achterna.

http://i.imgur.com/boE8jJ3.jpg

Eens ze haar beer heeft opgevist uit de struiken, komt deze plots, zonder enige aanleiding tot leven. Bij terugkeer naar hun appartement, blijkt het voorheen goed uitziende blok, opeens vervallen en verlaten door de bewoners. Zelfs de mama van Tara lijkt met de noorderzon vertrokken. Tara en Ieme maken er het beste van, en na een nachtje slapen trekken ze de wijde wereld in. Eens buiten in de weidse prachtige natuur, zien we Ieme in diverse stappen uitgroeien van een schriele speelgoedbeer tot een heuse kolos. Samen beleven ze een wonderlijke tijd. Ze leven van de jacht en de visvangst. Het gras is hun bed, de sterrenhemel hun plafond. Maar mooie liedjes duren meestal niet lang. Zeker niet als Ieme merkt dat er iets vijandigst om hen heen waart. Met hoge snelheid reppen ze zich terug naar het appartementenblok, dat er nog steeds even troosteloos en vervallen bijstaat, maar hen een veilig onderkomen bied voor de komende nacht. Bij het ontwaken is Ieme alleen. Onwennig gaat hij op zoek naar Tara. Deze blijkt als het ware van de aardbodem verdwenen. Ieme voelt instinctief aan dat hij Tara nooit meer terug zal zien. Diepbedroefd verlaat hij het pand in zijn eentje.

http://i.imgur.com/WyPa7Wa.jpg

Waarna het album zich opsplits en zich verder richt op de eenzame beer Ieme. ‘Tara’ is het debuut van tekenaar Rik Wielheesen en scenarist Marc Lobie. En wat voor een debuut. Zij scheppen een wonderlijke wereld waarin alles mogelijk is. Tara en Ieme mag men vast en zeker niet vergelijken met het duo “Calvin and Hobbes” van Bill Watterson. Waarbij de speelgoedtijger tot leven komt in Calvins fantasie, maar verder is er geen enkel raakpunt met beer Ieme en Tara. Het geheel wordt gebracht als een sprookjesachtig iets, bijna neigend naar pure poëzie. Met een ondertoon van vreugde en weemoed, die we langzaam maar zeker zien afglijden naar pijn en eenzaamheid. Wat er met Tara gebeurde, moet de lezer zelf maar opmaken uit de getoonde beelden. Is ze overleden, verdwenen, verhuisde ze, of is ze gewoon een waanidee? De tekeningen zijn schitterend uitgevoerd en komen als het ware tot leven. Ze tonen een ons bekende leefomgeving, waardoor de lezer zich beter kan vereenzelvigen met het verhaal en de figuren. Vooral het gedeelte, dat zich afspeelt in de vrije natuur, is een lust voor het oog. Waarbij niet alleen het vakmanschap van Rik Wielheesen tot uiting komt, maar ook de perfecte inkleuring van Daniel Arruda Massa. Hij maakt gebruik van allerlei kleurcontrasten die het album een speciaal iets meegeven. Voor ons persoonlijk, een perfect geslaagd debuutalbum. WG.

http://i.imgur.com/lZbXA6h.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.