Recensie

Onzichtbare echo's 1 Deel 1


Wegens het niet voldoende onder de knie hebben van de Franse taal, bekijk of lees ik, zelden of nooit Franse stripverhalen. Jammer aan de ene zijde, zo gaat er heel wat moois aan mijn neus voorbij, gelukkig maar aan de andere kant, plaatsgebrek is nu al aan de orde, wat zou het worden als ik ook nog eens anderstalige strips zou verzamelen. Maar we wijken enigszins af. Gelukkig verschijnt er ook nog heel wat fraais in vertaling. Zo werd ik door het album: ‘Het lijk en de bank’ op scenario en tekeningen van Tony Sandoval, meteen van de sokken geblazen. Zijn verhalen zijn sterk in hun eenvoud, lijken onlogisch opgebouwd en laten heel wat denkwerk over aan de lezer.

http://i.imgur.com/a0d3BrK.jpg

Zo ook in het eerste album van het tweeluik ‘Onzichtbare echo’s’. Een succesvol fotograaf, overmand door de vroegtijdige dood van Monica, zijn vriendin, is de wanhoop nabij. Hij sukkelt in een depressie, slaat zijn flat kort en klein en bij nacht en ontij wordt hij geplaagd door afschuwelijke nachtmerries. Tot hij tijdens een bezoek, aan de moeder van zijn vriendin, via een visioen, brutaal met de neus op het feit wordt gedrukt, dat hij de toekomst kan voorspellen. Dit heeft tot gevolg dat hij niet langer kan leven in een stad of dorp, omdat hij hier telkens opnieuw geplaagd wordt door visioenen over het leven en lijden van anderen. Met als gevolg dat hij Nederland verlaat en zich terugtrekt aan de rand van klein onooglijk dorpje ergens in Sicilië. Waar de dorpsbewoners geen vragen over hem stellen en geloven in zijn voorspellende gave. Een gave die af en toe van pas komt om roekeloze toeristen uit één of andere netelige situatie te redden. Meer dan twintig jaar heeft Baltus hier al doorgebracht in innerlijke rust en meditatie. Hij heeft zowel lichamelijk als geestelijk vrede gesloten met zichzelf. Zijn leventje draait gezapig door, hij heeft geen of weinig plannen voor de toekomst. Tot zijn kleine wereldje drastisch door elkaar geschud wordt door Angie, een journaliste die een artikel wil schrijven over personen behept met een zesde zintuig. Als zij in de prijzen valt voor dit artikel, nodigt ze Baltus uit om naar New York over te komen, dit voor de uitreiking van de prijs die ze in ontvangst mag nemen. Vanaf dan schud Baltus het vredige gevoel van zich af, en gaat hij met zijn fototoestel weer aan de slag. Het lijkt net of er nieuwe energie door zijn aderen stroomt en de wereld veel mooier lijkt dan voorheen. Toch is hij ergens onbewust bang, dat de reis naar New York oud leed zal oprakelen, en dat nieuwe nachtmerries hem ten deel zullen vallen. Toch laat hij bewust alles achter zich, en vertrekt hij na twintig jaar van innerlijke vrede en rust en ver van de blik van Monica, naar een voor hem onbekende nieuwe toekomst.

http://i.imgur.com/gb77cb8.jpg

Wie dit album openslaat wordt meteen meegevoerd in vreemde wereld van sereniteit, poëzie en triestheid. Waarbij wij uitgebreid kennismaken met het leven van Baltus. Een iets of wat saai leventje, waarin alles netjes op zijn plooi valt. Waarbij de ene dag gewoonweg, zonder enige hapering, in de andere overloopt. Scenarist Sandoval, weet het verhaal zo te keren en te draaien dat de plot pas lijkt te beginnen aan het einde van het verhaal. Waardoor we al reikhalzend uitkijken naar het afsluitende album. Tekenaar en inkleurder Grazia La Padula, tekent hoekige, bijna vierkante statische figuren met opvallende gezichtsuitdrukkingen. Maar dit geeft nu net aan dit verhaal een extra toets mee Zijn kadrering is uniek, hij breekt als het ware gewoon met alle klassieke normen en wetten van het beeldverhaal. Met als afsluiter, dit verhaal is meer een kijk- dan een leesboek, de schaarse tekst doorheen het album is nu eenmaal van belang, maar het zijn vooral de tekeningen, die het verhaal net dat ietsje meer meegeven. WG.

http://i.imgur.com/YaR6cNC.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.