Recensie

Merci 1 Merci


Merci, niet direct een naam die je zou meegeven aan je kind, en Agnetha en Frida, je zal maar ouders hebben die gek zijn van Abba, zijn niet bepaald lieverdjes. Daar kan Parmentier, hun wiskundeleraar over meespreken. Wegens een akkefietje tussen Parmentier en Merci spuiten ze met verf de slogan: Parmentier, dikke flikker, op zijn huisgevel. Om hun vandalenstreek kracht bij te zetten, verbranden ze hun wiskundeboeken in zijn plastieken afvalcontainer. Dat dit niet echt door de beugel kan is best te begrijpen. De politie wordt ingeschakeld, waarbij Agnetha en Frida de dans weten te ontspringen.

http://i.imgur.com/rR45xjs.jpg

Merci echter is de pineut. Ze wordt opgepakt en geverbaliseerd. Maar met een proces-verbaal houd het niet op, onze tiener moet verschijnen voor jeugdrechter Sébastien Pirlot. Een rechter, die bekend staat om zijn iets of wat vreemde straffen, maar hij is één der eersten die Merci als een volwassene behandeld. Merci is ontgoocheld in het politieke systeem en klaagt bij derechter aan dat er voor opgroeiende tieners nauwelijks iets te beleven valt in het ingedutte stadje Bredenne. Waarbij onze rechter tot het besluit komt dat Merci een alternatieve straf moet uitvoeren van honderdvijftig uren. Niet zomaar een taakstraf, maar eentje, waarbij ze de gemeenteraad moet overtuigen, dat ze best een project voor jongeren kan opzetten. Ze krijgt zelfs 3500 euro toegewezen om het project te financieren. De gemeenteraad, zoals wel meer gebeurd, zit vastgeroest in oeroude principes en ideeën en ziet de komst van Merci met lede ogen aan. Toch weet Merci hen al snel om haar vinger te winden. Sterker nog haar jeugd en vooruitstrevende ideeën, doen de gemeenteraadsleden ontwaken uit hun lethargie. Het gaat zelfs zover, dat ze het project dat Merci op poten zet, volop steunen.

http://i.imgur.com/Hm5J077.jpg

Scenarist Zidrou, een man waarvan wij ons meermaals afvragen of een dag bij hem ook maar vierentwintig uur telt, brengt een mooi uitgebalanceerd verhaal. Hij schotelt ons een opstandige tiener voor, die alles wat niet echt door de beugel kan, best wel eens wil uitproberen. Ze voelt zich in de steek gelaten door haar gehandicapte moeder. Maar deze moeder schrijft een brief aan rechter Pirlot, waarin ze haar dochter verdedigd en geen enkel verwijt uit aan het adres van haar opstandige dochter. Zidrou brengt via dit boek een ode aan alle tieners, die nog even niet weten welke richting ze willen of durven inslaan. Die zich verloren voelen in de hedendaagse maatschappij en zich tegen diezelfde maatschappij afzetten. Maar eens ze de nodige begeleiding krijgen, best wel meevallen, en zelfs een eigen initiatief weten te ontplooien. Zidrou weet zoals steeds, boeiende personages, die best wel eens je buurt kunnen wonen, neer te zetten. Hij toont ons ,zonder er ook maar echt diep op in te gaan, de leefwereld van een opgroeiende hedendaagse tiener. Tekenaar Monin weet het geheel perfect uit te beelden. Hij brengt expressieve tekeningen die mooi aansluiten bij het scenario. Ze zijn schijnbaar luchtig getekend, maar drukken heel wat expressie uit. Een mooie heldere inkleuring van diezelfde Monin, maken dat zijn tekeningen extra geaccentueerd worden. Pure klasse dit album. Let wel, dit album verschenen bij uitgeverij Saga, verschijnt uitsluitend in hardcoveruitvoering. WG.

http://i.imgur.com/jbd6ENO.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.