Recensie

De klaagzang van de verloren gewesten 5 Moriganen
2.2 De Guinea Lord


genre: Wachten op de dingen die komen gaan, maar het ziet er naar uit dat ‘De klaagzang …’ als geheel straks een epos genoemd kan worden.
De tweede cyclus waar het hier om gaat is (net als de eerste) te karakteriseren als echte fantasy.

Als ik hier van een epos spreek, denk ik aan de Edda maar dan aangevuld met elementen uit diverse sprookjes, de gothic literatuur en de griezelverhalen van o.a. Lovecraft. Ingrediënten van velerlei herkomst zijn hier op overtuigende manier in een imposant verhaal verwerkt.
De sfeer is die van het vroege christendom met machtige magiërs en middeleeuwse adel; een wereld vol angst en geweld. De verloren gewesten zijn of waren gelegen in Eruin Dulea, dat kan worden gezien als een groot Schots eiland, maar dat evengoed heel ergens anders kan worden gesitueerd. De entourage doet denken aan kille Schotse heidevelden, mistige Ierse landschappen met sombere Engelse burchten en ruïnes; een oord bevolkt door monsters, heksen, demonen, machtswellustige clanhoofden en veel bange mensen. De genaderidders zijn een kruising tussen Tempeliers, graalridders en shaolinmonniken met extra vermogens; zij bestrijden sinds mensenheugenis de heksen, de oudste bewoners van Ered Luin die er alles aan gelegen is het nieuwe geloof te bevechten. Op de achtergrond van het verhaal speelt de strijd tussen de oude en nieuwe goden een belangrijke rol. En ter nadere informatie: moriganen zijn een soort superheksen die regelrecht uit de hel komen.

Volgens de inleiding kwam Dufaux pas na de eerste vier delen van ‘De klaagzang …’ op het idee van een tweede cyclus, want dit verhaal gaat chronologisch duidelijk vooraf. Zoals de schrijver zelf zegt, ging de fantasie met hem op de loop.
Seamus de steun en toeverlaat van Sioban is hier nog een jonge novice, een genaderidder in opleiding met Sill Valt als leermeester. Sill Valt houdt samen met de oude Arawann een morigane, Mornoir genaamd, gevangen in een diepe spleet in de rotsbodem, waarbij ze gedwongen wordt informatie prijs te geven, maar tegelijk in staat is vanuit haar spelonk valstrikken te spannen. De ellende begint als Sill Valt naar Glen Sarrick vertrekt op jacht naar een andere morigane en Seamus meeneemt, in plaats van de oudere novice Eïrell. Tijdens de tocht naar Glen Sarrick verlaat Seamus plotseling de ruitergroep, geroepen door een roofvogel en onweerstaanbaar aangetrokken door een bouwvallige toren. In de restanten van een kasteeltuin vindt hij een waarheidsboom die voor zijn ogen zijn bladeren laat vallen, waarbij een beeld onthuld wordt van een mooie jonge vrouw, die haar naaktheid probeert te verbergen en aan haar voeten de tekst ‘voor de onbekende’ prijsgeeft. Sill Valt voelt dat deze gebeurtenis een betekenis heeft en geeft opdracht uit te zoeken wie de toren toebehoort. De jacht op de morigane slaagt, maar wel ten koste van een groot verlies, en eindigt als Seamus ontdekt dat de toren eigendom is van de afstammelingen der Sudanna’s. Averus Sudanna was voorheen de heerser van Ered Luin*, maar nu wordt de naam van dit geslacht op last van de huidige vorst altijd en overal verzwegen.
Intussen is een nieuw gevaar opgestaan: de Guinea Lord is uit zijn schuilplaats gekomen om de moriganen te helpen. Deze machtige demon is onverslaanbaar in zijn harnas en vreest niets of niemand. Wat evenwel nog veel erger is: de gefrustreerde Eïrell heeft Mornoir uit haar ondergrondse kerker bevrijd en maakt gemene zaak met de Guinea Lord. Sill Valt krijgt het erg zwaar, maar gelukkig krijgt hij hulp in het magische strijdperk. Er is bovendien een nieuwe speelster op het toneel verschenen, Fee Sanctus, een morigane die het licht (van Christus?) heeft gezien en daardoor een groot gevaar vormt voor het heksencollectief. Seamus komt door de opofferingsgezindheid van Fee Sanctus ongeschonden en ‘vernieuwd’ uit de strijd tevoorschijn, klaar om in het volgende deel te voorkomen dat zijn reddingbrengster in de klauwen van de Guinea Lord valt.

Ontspanningslectuur van de bovenste plank en, naar mijn mening, zijn de tekeningen in deze cyclus erop vooruitgegaan.



* Er is in deze albums sprake van Ered Luin en Eruin Dulea, maar volgens mij gaat het dan om het zelfde.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.