Recensie

De orde van de drakenridders 15 De vijand


Voor wie deze reeks nog niet zou kennen nog herhalen we nog eens in het kort wat de orde van de drakenridders precies is. Het is een orde van vrouwelijke maagden die is gesticht om draken te bevechten. Als een draak ergens neerstrijkt, ontstaat er ook een Veill, een soort invloedssfeer die alles in zijn omtrek vervormd en misvormd. Hoe groter de draak wordt, hoe sterker de Veill wordt. Alleen maagden zijn immuun voor de Veill, en kunnen dus als enigen draken bevechten. De macht van de orde is dan ook groot en ze bezit dan ook een cruciale machtspositie.
Elk album dat is geschreven door het echtpaar Ange is een op zichzelf staand verhaal en wordt meestal door iemand anders getekend, al komen er tekenaars terug. De verhalen zijn ook niet chronologisch soms gaat het over het ontstaan van de orde, een specifiek gevecht of later als de orde al machtig is, en ze zelf wordt tegengewerkt omdat ze te machtig wordt.

Dit keer zien we het moeilijke evenwicht die de groten der aarde soms moeten zoeken tussen eigenbelang en groepsbelang, hoeveel is een mensenleven waard als ingrijpen een oorlog kan ontketenen?
Saraï is er op uitgestuurd om een draak te bevechten in de woestijn van de Mariden. Ze wordt op een verkenningstocht echter ontvoerd door mannen van sultan Sarkis. Hij is een verwoed verzamelaar en wil wel een drakenridder toevoegen aan zijn harem!
De ontvoering zorgt voor onrust bij de keizerlijke familie. Aan de ene kant heb je de keizerin die de vrede in het rijk wil bewaren, en waarbij een verbond met de sultan cruciaal is om de oorlog tegen de Sarden te kunnen winnen. Aan de andere kant heb je haar zus, die matriarch is van de orde. Ze wil de sultan op het matje roepen omdat ze bang is voor de toekomst van de orde als blijkt dat deze ontvoering zonder gevolgen zal blijven! De zussen hebben samen een eed gezworen om elkaar niet te beliegen omdat ze een gezamenlijk doel hebben, maar daar lijkt de werkelijkheid een stokje voor te steken!
Saraï laat zich ondertussen niet zomaar doen en wil ten allen prijze een huwelijksnacht vermijden, want eens ze haar maagdelijkheid verliest, kan ze ook geen ridder meer zijn!

De Anges schotelen ons weer een prachtig verhaal voor, die ons laat zien dat wij toch maar de speelbal zijn van de machtigen der aarde. “De vijand” is dan ook een goed gekozen titel, want wie si de vijand nu? Zijn het de Sarden, sultan Sarkis of moeten de zussen de vijand toch wat dichter bij huis gaan zoeken?Het tekenwerk is dit keer van Patrick Boutin-Gagné. Het is zijn eerste vertaalde album. Zijn tekeningen passen wel in de reeks, al zijn er al betere tekenaars de revue gepasseerd. Soms lijkt hij zich er wat makkelijk vanaf te maken, en zijn personages erg basic, zeker als ze op de achtergrond staan!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.