Recensie

Travis (Talent/Daedalus) 10 Dommy


De creatie van scenarist Fred Duval is reeds aan z’n derde cyclus toe, namelijk ‘Blue Gold’. Dommy vormt daarin de titel van het tweede deel.

Travis heeft het na alle recente gebeurtenissen (zie vorige cyclus) nog steeds moeilijk om zichzelf in de hand te houden en de fles is nooit ver weg. Gelukkig weet z’n oude kompaan Vlad Nyrki hem op de belangrijke momenten nuchter te houden. En dat het nodig is, daar mag je zeker van zijn. De oude huurlingen van de Cybernauten zijn immers weer actief en worden bevolen door Harry Hausen die op zijn beurt geleid wordt door de artificiële intelligentie Dommy. Die laatste is uit op uitbreiding van haar macht over de mens en dat wil ze doen door de controle over het water te verwerven. Een bitse strijd ligt in het verschiet...

In dit album staat het kleurrijke personage Nyrki veel prominenter in beeld, samen met Harker, een oude kennis van Vlad. De titeldrager van de reeks is haast veroordeeld tot het spelen van een bijrol. Maar dat maakt het album daarom niet minder te pruimen. Integendeel: het zorgt voor een verfrissende wind door de reeks. Zoals iedereen die de vorige albums heeft gelezen wel beseft, bevat het individu Vlad Nyrki heel wat mogelijkheden om een boeiend en turbulent verhaal rond te schrijven. En dat is dan ook precies wat Duval doet. Nog steeds zonder veel complexiteit slaagt de man erin om een aangename en originele plot samen te stellen die de lezer meeneemt in een reeks wervelende gebeurtenissen. Daarbij geldt nog steeds dat er niet bijzonder veel diepgang te bekennen is. Toch is het bijna onvermijdelijk dat je je vragen stelt over een erg levendige discussie die momenteel leeft bij grote bekendheden zoals Elon Musk, BIll Gates en Stephen Hawking, namelijk die van de impact die AI (artificial intelligence) kan hebben op ons leven en hoe we doemscenario’s moeten voorkomen. Grafisch wordt alles natuurlijk nogal fantasierijk weergegeven. Niet helemaal ondenkbaar, maar toch lijkt dit vrij onwaarschijnlijk. Enfin, dit is maar een randbedenking die geen afbreuk doet aan het album.

Duval en Quet maken gebruik van de gegeerde techniek van de tijdsprong waarbij een kort fragment uit de toekomst wordt getoond en dan al het voorafgaande in beeld wordt gebracht. Dit album is in dit opzicht anders omdat je op het einde van de 48 bladzijden nog niet weet hoe de situatie op de eerste bladzijden precies is ontstaan. Daarvoor is het wachten op het derde deel.

Besluit: een graag gelezen album in een nimmer vervelende reeks.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.