Recensie

Blake en Mortimer 22 De Septimus-golf


Ik heb vanochtend de laatste bladzijdes gelezen van De Septimus Golf en het eerste wat mij opviel was dat dit boek erg "simpel" getekend is, er is veel minder detail in de voor en achtergrond, het lijkt wel alsof de plaatjes ingezoomd zijn, ik ben Blake en Mortimer gaan lezen in eerste instantie door de fraaie gedetaileerde illustraties die goed in de buurt komen van Hergé en zelfs nóg detailrijker!
Echter de boeken van Jacobs zelf zijn zo mooi getekend , op "De U Straal en het eerste deel van "Het Geheim van de Zwaardvis" na , de Illustrators ná Jacobs doen het ook goed maar jammer genoeg niet zo nauwkeurig dan de meester zelf.

Het verhaal en onderwerp van "Septimus Golf" is kortom een klein beetje teleurstellend te noemen, als ik deze vergelijk met bijv, Het Voronov Complot of De Sarcofagen van het 6e Continent betrekt mijn gezicht toch wel even, daarbij te noemen vindt ik Juillard echt mooi tekenen met de inkleuring van Demille is het geheel compleet en bijna te meten met De 3 Formules van Professor Satõ deel 1 qua illustraties en inking, want daar let ik zeer op, hoe dun de lijnen zijn getrokken van de personages en achtergronden decor etc.
Als dat in orde is schept al veel vreugde in mijn hart :)
Leuk is wel dat De Septimus Golf in de geest van Het Gele Teken is gemaakt, een vervolg episode dus, maar als je de boeken opengeklapt naast elkaar legt en direct vergelijkt dan is er maar 1 conclusie,...

Rogé



Dit is een recensie van een gebruiker.