Recensie

De Rode Ridder 252 De hellemond


252 albums van de Rode Ridder! Een indrukwekkend aantal. Wie leest die allemaal? Weinigen denk ik zo. Zelf haakte ik reeds lang geleden af, maar nam de draad weer op omdat bij album 250 de stijl helemaal omgegooid werd en we ons dus waarschijnlijk ook bij het verhaal aan iets volledig anders mochten verwachten. Op dat gebied was de reeks Amoras, ook al op scenario van Legendre, wat mij betreft een voltreffer en ook de start van dit 6 albums tellende verhaal beviel goed.
http://www.familietroch.be/STRIPINFO/RodeRidder251.jpg
Johan de Rode Ridder is nog steeds met Allis, dochter van een als heks terechtgestelde vrouw, op weg naar Camelot. Omdat hij Merlijn de Tovenaar beloofd heeft om de jonge deerne zo snel mogelijk bij hem te brengen, vraagt hij een visser om hem en zijn metgezel via de Hellemond naar Zilverbergen te varen. Maar elke zeeman weet dat het daar niet pluis is. Johan duldt echter geen uitstel en dus tarten ze de legenden in de hoop hun halsstarrige achtervolger af te schudden…

De ridder die we zo goed kennen, worstelt mentaal nog steeds met z’n recente gevechten tijdens de Kruistochten. Hierdoor krijgen we een heel andere persoon te zien dan we gewoon zijn in de reeks. Het brengt een woestere en meedogenlozere eigenschap naar boven die maakt dat deze strijder levensechter en geloofwaardiger overkomt. Dat het verhaal gespreid wordt over meerdere albums is ook een goede zaak. Een aantal dingen kan op die manier immers beter worden uitgewerkt. Het nadeel is dan weer dat er serieus moet opgepast worden dat er geen langdradige of niet-ter-zake doende elementen worden aangedragen. Een grens die moeilijk te bewandelen is en waarin de auteur ook niet steeds even goed slaagt in dit album. Een ander minpuntje vind ik het moment waarop Johan een wonderbaarlijke genezing afdoet als iets doodnormaals. De auteur had er echt niet dieper moeten op ingaan, maar de luchtige wijze waarop dit nu ter sprake komt, voelt allesbehalve goed. Enfin, gelukkig is dit maar een erg beperkt radertje in het geheel.
Is dit nu een heel ander verhaal dan wat we gewoon zijn? Niet echt, maar toch is het een evolutie ten goede. Dit verhaal voelt enerzijds vertrouwd door het opduiken van verschillende bekende personages maar is anderzijds moderner en rauwer dan wat we gewoon zijn. De tekeningen volgen daarin maar de verhaallijn mag nog wat groeien.

De tekeningen van Fabio Bono geven het gepaste elan aan de nieuw ingeslagen weg. Een realistischere en meer menselijke ridder vraagt immers waarheidsgetrouwer tekenwerk. De nieuwe, wildere en minder gelikte look van de ridder past dan ook goed bij z’n norse karakter.

Besluit: niet hetzelfde wauw-effect als bij Amoras, maar niettemin een geslaagde remake die echter nog kan groeien met een volwassener verhaallijn.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.
Wij danken de uitgever voor het verstrekken van een exemplaar van deze strip voor het maken van deze recensie.