Recensie

Vasten 1 Witte nacht


http://www.avoir-alire.com/local/cache-vignettes/L475xH664/careme-2ec6f.jpg?1466471302
Maarten Trouw staat voor het graf van zijn beste vriend Aimé Vasten. Ook al waren ze niet voorbestemd om elkaar tegen te komen, het lot beslist er anders over. Maarten is een verkoper van stofzuigers die ook de huisstofmijt neutraliseert en rijd van dorp naar dorp om zijn waar aan de man te brengen. Op weg naar Cap Longue heeft hij een aanrijding met een hert. Niets aan de hand voor man en wagen op een kapot licht na, het hert daarentegen heeft de klap niet overleefd. Hij besluit te stoppen in de Auberge Au Coin du Feu en daar te overnachten omdat de vermoeidheid het verder rijden levensgevaarlijk maakt. De enige nog overblijvende stoel om de maaltijd te nuttigen is aan een tafel over een, en ik wik mijn woorden, corpulent persoon. Een man die niet helemaal goed in zijn vel zit en die in het oog wordt gehouden door alle aanwezig. Op een vrij stuntelige wijze opent Maarten het gesprek en ze stellen zich beiden voor. De obbese man is Aimé Vasten die zijn naam te danken heeft aan het feit dat hij als kind op een zondag tijdens de vasten werd achtergelaten bij een weeshuis. Daarom doopte men hem 'Vasten'. Ze hebben beide een gemeenschappelijke passie: griezel- en fantasyverhalen. Zo komen ze tot een gesprek en ontdekt Maarten dat de bescheiden man toch een zekere flair over zich heeft en dat er meer raakpunten zijn dan hij verwachtte.
De volgende morgen trekt Maarten verder naar Lanmeurbourg en ziet hij Aimée aan de bushalte staan, klaar om door te reizen. Hij besluit om hem mee te nemen want gezelschap is altijd beter dan als enkeling door het sneeuwlandschap te rijden. Ze leren elkaar steeds beter kennen en een prille vriendschap is een feit en ze ontdekken dat ze heel wat gemeenschappelijk hebben.

Met de nieuwe speler op de markt, Microbe, is het steeds wat afwachten om te zien wat deze zullen uitgeven. Er zit al zoveel strips in de vertaling dus wat valt er nog te ontdekken. Wel met wat ze momenteel op de markt hebben gebracht, Moederland 1 en 2, Het eiland en Buffalo Runner, mag het duidelijk zijn dat er inderdaad nog veel nooit vertaalde werken zijn die meer dan de moeite zijn en misschien wel zonder deze uitgeverij nooit zouden verschenen zijn.
http://vignette1.wikia.nocookie.net/paperpedia/images/3/3a/Paolo_Mottura_1.jpg/revision/latest?cb=20150909140924&path-prefix=it
Ook Vasten hoort in dit rijtje uitmuntende verhalen die met recht en reden in de betere stripwinkel terecht komen. Bec als scenarist moeten we niet meer voorstellen want die heeft al heel wat populaire reeksen op de markt gebracht. Paolo Mottura was dan weer meer de kat uit de boom kijken. Echt voor de hand moet de tekenaar niet hebben gelegen ook al mag er geen enkele twijfel zijn over zijn capaciteiten. Maar om een, ja zeg maar magisch verhaal te tekenen, een dagdagelijks verhaal met een spiritueel randje, is toch weer een ander paar mouwen. Toch vormen de karikaturale figuren voor een mooi aanvulsel op het werk van de scenarist. De bij wijlen zeer realistische achtergronden met daarvoor zeer expressievolle personages geven het verhaal dat ietsje meer. Een groot deel van de aanloop van het verhaal speelt zich af in de herberg en op geen enkel moment heb je een déjà-vu gevoel. Het steeds ander standpunt laten je de eetgelegenheid beetje bij beetje ontdekken maar zorgen er toch voor dat de twee centrale figuren voortdurend in het middelpunt staan.

Conclusie: zeer aangenaam verhaal dat je doet uitkijken naar het vervolg. Hopelijk volgen deze elkaar snel op want de drie delen zijn al lang afgerond in het Frans.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.