Recensie

Robbedoes door... 12 Ze noemden hem Rooie


Ook ooit jezelf afgevraagd hoe een piccolo het schopte tot uithangbord van een gerenommeerd striptijdschrift? Wel, als we scenarist Sente mogen geloven, haalde bedenker Rob-Vel de mosterd voor Robbedoes bij een bell-boy - zeg maar een manusje-van-alles - op een oceaanstormer. De Rooie zoals hij genoemd wordt, ziet zijn moeder in 1929 verongelukken in het circus en besluit de wijde wereld in te trekken. Het jaar 1929 is het jaar van een wereldwijde crisis, armoe viert hoogtij, het gaat economisch slecht,... en net tegen deze achtergrond beleeft de Rooie zijn avonturen. Hij slaagt erin aan te monsteren op een luxecruiseschip, waar hij zich ontpopt tot een vindingrijke kerel met een gouden hart. Hij maakt er kennis met Juliette Santeloi, dochter van de directeur van de rederij, en al snel slaat de vonk over. Onwillekeurig moet je denken aan de film Titanic, maar laat dat de pret niet drukken. Sente slaagt erin een klassiek verhaal te schrijven, in de beste Robbedoestraditie met oog voor de sfeer van weleer. En ook nog eens boordevol knipoogjes. Dit alles wordt perfect in beeld gebracht door Verron, die zich uitleeft als in zijn beste Govert Suurbier-dagen. Mede dankzij hem blijft de vaart in het verhaal. Mochten er Oscars zijn in de stripwereld, dan was dit een kanshebber.



Dit is een recensie van een gebruiker.