Recensie

Ogen zo blauw 1 Ogen zo blauw


Ogen zo blauw - Fred Duval – Nicolaï Pinheiro

Door het recent verschijnen van het album ‘Tranen in het zand’ merkte ik dat ‘Ogen zo blauw’ dat in 2022 uitkwam ook een strip was naar een boek van Michel Bussi. Dus kocht ik dit album en las het als eerste. En daar heb ik geen spijt van. Deze turf van 176 bladzijden leest als een trein. En het is geen boemeltrein.

Michel Bussi is een populaire Franse auteur van thrillers en misdaadromans die sinds 1990 bijna elk jaar een boek aflevert. Maar hij levert ook scenario’s voor Franse strips. De meeste van zijn verhalen situeren zich in Normandië, maar dit verhaal brengt ons van de Jura naar Parijs en Dieppe.
Het boek is professioneel verstript op een scenario van Duval en prachtig in beeld gebracht door Pinheiro – nog niet echt bekend in Vlaanderen – maar niettemin de moeite om te blijven volgen.

In het Frans heet dit verhaal ‘Un avion sans elle’ . De Nederlandse vertaling (net zoals de Engelse ‘After the crash’ trouwens) geeft echter iets minder prijs over de inhoud van het verhaal dat handelt over een vliegtuig dat neerstort in 1980. Niemand overleeft de ramp behalve een 3 maand oude baby. Maar wat blijkt? Er waren 2 baby’s aan boord. Het heeft wat van een ‘pauper en prins-verhaal’ want de ene baby, Lyse-Rose komt uit de rijke familie de Carville. Het andere meisje, Emilie, is geboren in een familie van frituristen.
De familie de Carville heeft er veel geld voor over en zet een privé detective op de zaak – Crédule Grand-Duc – om te bewijzen dat de baby wel degelijk een ‘Carville’ is.

De speurtocht duurt 18 jaar. …en wordt meeslepend in beeld gebracht in dit prachtig verhaal met filmische overgangen dat je in één ruk wil uitlezen om de ontknoping te kennen.

Genieten van deze strip dus, en dan over naar het volgende werk ‘Tranen in het zand’.

Pjotr. 04-2023



Dit is een recensie van een gebruiker.